رابطه نوستالژی و رفاه ذهنی با نقش میانجی تعلق اجتماعی در داوطلبان ورزشی ایران

امروزه حضور داوطلبان در ورزش توانسته فواید بی شمار فرهنگی و اقتصادی را نصیب این بخش نماید؛ هدف این تحقیق بررسی رابطه نوستالژی با حضور بیشتر داوطلبان در رویدادهای ورزشی می باشد.

روش شناسی: 

این تحقیق از نظر هدف کاربردی است که به روش میدانی انجام گرفته است. جامعه متشکل از تمامی داوطلبان در رویدادهای ورزشی است که با استفاده از جدول مورگان 312 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار PLS3 مورد بررسی قرار گرفت. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های نوستالژی هیتای چو (2014)، تعلق اجتماعی بیدل و محمود زاده (2011) و رفاه ذهنی برهانی و هادی زاده مقدم (2015) بود که روایی همگرا و واگرای آن توسط نرم افزار تایید شد؛ همچنین پایایی ترکیبی آن مورد تایید قرار گرفت.

نتایج نشان داد که رابطه معنی داری بین نوستالژی با تعلق اجتماعی با توجه به آماره معناداری t-value برابر 543/9؛ ضریب مسیر 572/0 وجود دارد. رابطه معنی داری نیز بین نوستالژی با رفاه ذهنی با توجه به آماره معناداری t-value برابر 558/5، ضریب مسیر 386/0 بدست آمد. رابطه تعلق اجتماعی با رفاه ذهنی با توجه به آماره معناداری t-value برابر 843/5، ضریب مسیر برابر 386/0 تایید شد. همچنین تعلق اجتماعی میانجی مناسبی در رابطه نوستالژی با رفاه ذهنی می باشد.

رضایت کلی داوطلبان تاثیر مثبتی بر قصد داوطلبانه آینده، انتشار کلمات مثبت در مورد داوطلبی رویدادهای ورزشی به دیگران دارد. در نتیجه، پیشنهاد می گردد مدیران رویدادهای ورزشی یک محیط کاری بهینه طراحی کنند که بتواند نیازهای روانی داوطلبان را برآورده کند و شیوه های مدیریت داوطلبانه را برای افزایش پایداری رویدادهای بزرگ بهبود بخشد.