ارتباط تئوری خودمختاری با مشارکت و کمالگرایی ورزشکاران : نقش تعدیل کننده خلاقیت

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط تیوری خودمختاری با مشارکت و کمال گرایی با نقش تعدیل گری خلاقیت در ورزشکاران شهر ارومیه می باشد.

روش شناسی: 

پژوهش حاضر کاربردی، از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی بود که بصورت میدانی انجام شد. جامعه آماری ورزشکاران والیبال شهر ارومیه بودند که در سال 1401 برابر با 1216 نفر بودند. نمونه آماری با کمک جدول مورگان به تعداد 293 نفر به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه های کمال گرایی (گاتوالز و دان، 2009)، خلاقیت (دی لیلو و هوتون، 2008)، مشارکت (لانسدال، هاج و جکسون، 2007)، خودمختاری (تامین نیازهای بنیادی) (لانسدال و هاج، 2011) و عدم تامین نیازهای بنیادی در ورزش (بارتولومیو و همکاران، 2011) بودند. پایایی پرسشنامه ها با آلفای کرونباخ به ترتیب 75/0، 79/0، 76/0، 98/0، 79/0 برآورد شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری با نرم-افزارهای SPSSV25 و Smart-PLS.3.2.8 انجام شد.

نتایج تحقیق نشان داد که بین تامین نیاز و عدم تامین نیاز با مشارکت و کمال گرایی در ورزشکاران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بین خلاقیت و مشارکت در ورزشکاران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد ولی بین خلاقیت و کمال گرایی رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین خلاقیت در رابطه بین تامین نیاز و عدم تامین نیاز با مشارکت در ورزش نقش تعدیل گری ایفا می کند ولی در رابطه بین تامین نیاز و عدم تامین نیاز با کمال گرایی در ورزش نقش تعدیل گری ایفا نمیکند.

با توجه و تامین نیازهای بنیادی و همچنین فراهم کردن شرایط جهت شکوفایی خلاقیت والیبالیست ها، می توان میزان کمال گرایی و مشارکت ورزشی آن ها را بهبود ساخت.