توزیع مکانی نیتروژن آلی خاک در بسترهای خشک شده دریاچه ارومیه

بحران خشکی دریاچه ارومیه منجر به پیدایش بسترهای خشک شده و حساس به فرسایش بادی شده است. از این رو، ایجاد و تسریع در احیای طبیعی و مصنوعی پوشش گیاهی برای تثبیت کانون های ریزگرد بسترهای خشک شده دریاچه ارومیه ضروری می باشد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف اندازه گیری و تهیه نقشه توزیع مکانی محتوای نیتروژن آلی کل بسترهای خشک شده دریاچه ارومیه به عنوان یکی از عناصر ضروری در احیای پوشش گیاهی بر مبنای نمونه برداری میدانی برنامه ریزی شد. برای انجام پژوهش حاضر، 192 نمونه خاک از تمام بسترهای دریاچه ارومیه در تابستان 1399 برداشت شد. سپس نتیروژن آلی کل به عنوان ویژگی مهم خاک نمونه ها اندازه گیری شد. سپس با استفاده از روش کریجینگ معمولی مقادیر نتیروژن در مکان های بدون نمونه برداری از طریق مقادیر نقاط نمونه برداری شده میان یابی و نقشه آن تهیه شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که حداقل، حداکثر و میانگین مقادیر نیتروژن آلی کل در بسترهای خشک شده دریاچه ارومیه به ترتیب 010/0، 297/0 و 143/0 درصد بود. غالب محتوای درصد نیتروژن کل حاشیه های دریاچه ارومیه کم (117/0 تا 153/0 درصد) و بسیار ناچیز بود که در قسمت های شمال، شمال غربی، غرب، شرق و به ویژه جنوب شرقی دریاچه ارومیه مشاهده شد. با این حال، بیش ترین مقدار درصد نیتروژن در بخش های محدودی از جنوب تا جنوب غربی دریاچه ارومیه و به میزان 189/0 الی 297/0درصد بود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، اجرای اقدامات مدیریتی و فنی در راستای بهبود محتوای نیتروژن بخش وسیعی از بسترهای خشک شده و اراضی بایر پیرامون دریاچه ارومیه برای دستیابی به احیای موفقیت آمیز پوشش گیاهی ضروری می باشد. هرچند، اندازه گیری و تهیه نقشه توزیع مکانی سایر مولفه های خاک نیز برای پژوهش های آتی پیشنهاد می شود.