تبیین نقش جامعه نمایشی در شکل گیری معماری ساختمان های مسکونی معاصر منطقه (1)؛ شهر تهران (از سال 1387 تا سال 1397)

مصرف گرایی افراطی موجب نمایشی شدن یک اثر معمارانه می شود که گاها گمراه کننده است و باعث فراموشی اهمیت ساختارها و زمینه های تحقق یک اثر یا رونق جریان فرهنگی و هنری یک جامعه می شود. ازاین رو هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین نقش جامعه نمایشی در شکل گیری معماری ساختمان های مسکونی منطقه (1)، شهر تهران (از سال 1387 تا سال 1397)، است. روش تحقیق پژوهش حاضر کیفی-کمی است. راهبرد پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی است. شیوه گردآوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و میدانی موردواکاوی قرار گرفته شده است. نمایشی شدن معماری که ازطریق عناصر، نوع طراحی، سیمای بنا، تزیینات و به طورکلی ازطریق کالبد بنا نمود پیدا می کند؛ در بناهای مسکونی منطقه (1)، شهر تهران نیز ازطریق الحاقات تزیینی برروی نما، پنجره های بزرگ و یکسره، نوع نورپردازی ها و ترکیبات رنگی به کاررفته همراه با فرم های منحنی و مهمترازهمه بلندمرتبه سازی تجلی یافته است. چراکه این عوامل درکنار یکدیگر در ساختمان های مسکونی منطقه (1)، شهر تهران، این مناطق را به یکی از مرفه ترین مناطق تبدیل کرده اند و ارزش ملک دراین منطقه به شدت بالا رفته است. نتایج پژوهش نشان داد که ساختمان های مسکونی در منطقه (1)، شهر تهران، در دوران معاصر بالاخص طی سال های 1390 تا به امروز، جلوه تجمل گرایانه یافته اند و بی آنکه با هویت و فرهنگ ایرانی هم خوانی داشته باشند، بااستفاده ازعواملی همچون تزیینات، فرم های مدرن و غیره، هویتی دگرگون به این مناطق بخشیده اند و به شدت مصرف گرا هستند، اصلی که تنها با سلایق کارفرما و معمار هم خوانی دارد و ازاین رو ساختمان های مسکونی این منطقه به شدت مصرف گرا هستند و به نوعی تنها به دلیل مصرف گرایی شکل گرفته اند.