بررسی کارایی ارزشیابی مجازی در محیط های مجازی از دیدگاه دانشجویان و اساتید دانشگاه تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی کارایی ارزشیابی مجازی در محیط های مجازی از دیدگاه دانشجویان و اساتید دانشگاه تبریز بود. روش تحقیق به لحاظ هدف،کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان (19813 دانشجو) و اساتید (768 استاد) دانشگاه تبریز بود. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد که بر اساس این فرمول، 256 نفر از اساتید و 377 نفر از دانشجویان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته در دو نسخه اساتید و دانشجویان بود. روایی ابزار توسط اساتید به تایید رسید و برای تایید پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که پایایی به ترتیب برابر با 96/0 و 97/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای، تی مستقل و تحلیل آنوا استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که کارایی ارزشیابی مجازی در دوران آموزش مجازی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه تبریز در بعد درونداد (08/20) و فرآیند (1/87) و کل (18/107) از میانگین مفروض بیشتر است. بنابراین از نظر افراد مورد مطالعه ارزشیابی مجازی در در بعد درونداد و فرآیند و همچنین وضعیت کلی سیستم ارزشیابی مجازی دارای کارایی است. همچنین کارایی ارزشیابی مجازی از دیدگاه اساتید بعد فرآیند (78/107) و کل (67/137) از میانگین مفروض بیشتر است، بنابراین از نظر افراد مورد مطالعه ارزشیابی مجازی در بعد فرآیند و همچنین وضعیت کلی سیستم ارزشیابی مجازی دارای کارایی است. بین اساتید بر اساس جنسیت در خصوص کارایی ارزشیابی مجازی تفاوت معنی داری وجود دارد و اساتید خانم کارایی ارزشیابی مجازی را بیشتر از اساتید آقا گزارش کردند. بین دیدگاه دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در دو مولفه درونداد و کل سیستم ارزشیابی مجازی تفاوت معنادار وجود دارد.