بررسی تاثیر دوزهای مختلف اسید استیک در القاء کولیت اولسراتیو و ارزیابی پروفایل سایتوکاینی آن در مدل موش BALB/C: یک مطالعه تجربی

Inflammatory bowel disease; IBD ،یک بیماری چندین عاملی است که شامل دو بیماری کرون و کولیت اولسراتیو می باشد. کولیت اولسراتیو یک بیماری التهابی و عودکننده دستگاه گوارش است که منشاء آن ناشناخته می باشد. در این مطالعه برای ایجاد مدل آزمایشگاهی کولیت اولسراتیو از اسید استیک 4 درصد (در حجم های مختلف) استفاده شد و پاسخ ایمونولوژیک آن بر شدت علایم بالینی در گروه های موشی نژاد BALB/c مورد ارزیابی قرار گرفت.

در این مطالعه تجربی، چهار گروه موش آزمایشگاهی نژاد BALB/c در نظر گرفته شد. به موش های گروه کنترل، 100 میکرولیتر نرمال سالین و به هر یک از گروه های مورد مطالعه، به ترتیب 60 ،80 و 100 میکرولیتر اسید استیک 4 درصد بصورت اینترارکتال تزریق شد. سه روز پس از تزریق و بعد از القای کولیت اولسراتیو، موش ها آسان کشی شده و مورد بررسی های ماکروسکوپی و میکروسکوپی قرار گرفتند. ارزیابی سایتوکاین های التهابی و ضدالتهابی (IFNγ و IL-10)، در مایع رویی سلول های طحال بدست آمده از گروه های مورد مطالعه، بوسیله الایزای ساندویچ انجام گرفت.

در بررسی های میکروسکوپی و بافت شناسی، ارتشاح لنفوسیتی معنی داری در گروه های موشی تزریق شده با هر یک از دوزهای 60، 80 و 100 میکرولیتر اسید استیک نسبت به گروه کنترل مشاهده شد که در این بین ، استفاده از دوز 100 میکرولیتر اسید استیک منجر به القای کولیت با علایم حاد و بدون مرگ و میر در موش ها شد. همچنین ارزیابی سایتوکاین ها بعد از القای کولیت اولسراتیو نشان دهنده افزایش و کاهش معنی داری، به ترتیب در سطوح IFNγ و IL-10 در گروه دریافت کننده اسید استیک با دوز 100، در مقایسه با گروه کنترل و سایر گروه ها بود.

به نظر می رسد استفاده از  غلظت 100 میکرولیتر اسید استیک 4 درصد با پروتکل ارایه شده میتواند به عنوان یک دوز بهینه سبب القای کولیت حاد تجربی در موش های BALB/c  ماده شود.