تحلیل کیفیت آزمون عینی ساختارمند بالینی در دانشگاه علوم پزشکی البرز

یکی از روش های ارزشیابی مبتنی بر عملکرد، آزمون های عینی ساختارمند می باشد. گذراندن این آزمون جهت فراغت از تحصیل دانشجویان پزشکی، انجام طبابت و شرکت در دوره تخصصی ضروری است. این مطالعه  به منظور  تحلیل کیفیت این آزمون ها با استفاده از شاخص های سایکومتریک طراحی شده است.

در این مطالعه توصیفی مقطعی آزمون های سه دوره صلاحیت بالینی 31 و 32 و 33 مورد تحلیل قرار گرفتند. شاخص های میانگین (انحراف معیار)، نمره حدنصاب (به روش رگرسیون مرزی)، میزان ردی، ضریب تعیینR2 ، ریشه میانگین مربعات خطا برای تخمین میزان خطای حد نصاب همچنین ضریب دشواری و ضریب تمیز در تک تک ایستگاه ها و کل آزمون ها محاسبه شد.

64 دانشجوی پزشکی سال آخر پزشکی  به همراه 26 نفر آزمونگر متخصص هر ایستگاه در این آزمون ها حضور داشتند. با توجه به نمره حد نصاب رگرسیون مرزی در آزمون 31 ام همه دانشجویان نمره قبولی را کسب کرده و مردود نداشتیم. RMSE کل معادل 55/0 بود و مقدار  R2در ایستگاه های مختلف از 45/0تا 85/0 بدست آمد. سخت ترین و آسانترین ایستگاه ها براساس ضریب دشواری به ترتیب زنان، پزشکی اجتماعی و ارتوپدی بود. در آزمون 32ام میزان ردی یک نفر(3/4درصد) بود. RMSE کل 57/0 و مقدار R2 در ایستگاه های مختلف از 38/0تا 87/0 بدست آمد. سخت ترین و آسانترین ایستگاه ها بر اساس ضریب دشواری به ترتیب ایستگاه رادیولوژی، طب اورژانس و جراحی  بود. در آزمون 33ام همه دانشجویان نمره قبولی را کسب کردند. RMSE  کل معادل 77/0 بود و مقدارR2  در ایستگاه های مختلف از 39/0 تا 95/ 0 بدست آمد. سخت ترین و آسانترین ایستگاه ها بر اساس ضریب دشواری به ترتیب داخلی، غدد و جراحی بود.

برای ارتقای کیفیت آزمونOSCE  سنجش کیفیت آن حیاتی است. استفاده از شاخص های سایکومتریک می تواند گامی مهم در تعیین کیفیت آزمون باشد. نتایج به دست آمده در طول سه دوره آزمون حاکی از آن است که در بیشتر ایستگاه ها کیفیت آزمون قابل قبول بوده و در چند مورد نیز نیازمند بازنگری و بهبود وضعیت هستند.