بررسی ابزارهای سیاستی حمایت از نوآوری باز در شرکت های دانش بنیان در ایران

در این مقاله تجربه پیاده سازی سیاست های نوآوری باز در قانون دانش بنیان - مهم ترین برنامه سیاستی ایران در دهه 1390 شمسی برای حمایت از بنگاه های نوآور و دارای توانمندی فناورانه - در بازه زمانی سال های 1391 تا 1401 مورد بررسی قرار می گیرد. با استفاده از روش تحقیق کیفی، داده های جمع آوری شده در 15 مصاحبه نیمه ساختاریافته و اسناد مرتبط با 10 ابزار سیاستی نوآوری باز (شامل ابزارهای درون سو، برون سو و دوسویه) در قانون یاد شده مورد تحلیل محتوا قرار گرفت. بر اساس یافته ها، دو ابزار رویدادها و شبکه ها و رفع نیاز های فناورانه شرکت های بزرگ در به هم رسانی و تبادل دانش و ایده میان طرف عرضه و تقاضا، عملکرد و کاربرد گسترده تری دارند. به علاوه، در مقایسه با ابزارهای نوآوری باز در تجارب موفق بین المللی، ابزارهای خلق و انتشار دانش، توسعه سرمایه انسانی و همکاری های پژوهشی مشترک به صورت محدودتر در ایران مورد حمایت سیاستی دولت قرار گرفته است. لزوم پیاده سازی سازوکار ارزیابی ابزارهای سیاستی نوآوری باز، هماهنگی بین دستگاهی درون دولت برای حمایت از نوآوری باز، تشویق شرکت های بزرگ دولتی برای مشارکت در نوآوری باز از مهم ترین دلالت های اجرایی یافته های این مقاله محسوب می شود.