توصیه های فنی تولید برنج به روش مدیریت تلفیقی محصول در شمال ایران

اهمیت تولید برنج در راستای امنیت غذایی و ایمنی غذا دو راهبرد اساسی جهت ارتقاء سلامت برنج کشور می باشد. مصرف بی رویه نهاده ‏های شیمیایی طی چند دهه، ضمن ایجاد اثرات سوء زیست محیطی، سلامت انسان ها را نیز به مخاطره انداخته است. رویکرد اکولوژیکی به مدیریت عوامل خسارت ‏زای گیاهی می‏ تواند یکی از راهبردهای سازگار با زیست بوم شالیزار باشد. در یک مطالعه میدانی، مدیریت آفت ساقه خوار و بیماری بلاست برنج به عنوان مهم ترین عوامل خسارت زا در ارقام محلی و اصلاح شده در کشت اول و دوم با استفاده از روش های فیزیکی، مکانیکی، فرومونی، به زراعی، زیستی و بدون استفاده از آفت کش های شیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. در روش بیولوژیک، بر اساس حساسیت گیاه برنج در دوران رویشی و زایشی، در ارقام محلی، سه بار رهاسازی زنبور تریکوگراما به فاصله یک هفته انجام شد، اما در ارقام اصلاح شده و حساس به آفت ساقه خوار، از چهار الی شش بار رهاسازی به فاصله یک هفته استفاده شد. کاربرد قارچ کش زیستی، بیماری بلاست برنج را در دو مرحله ی برگی و خوشه دهی کنترل نمود. نتایج حاکی از آن است که اجرای صحیح مدیریت تلفیقی آفات و بیماری‏ های برنج، همراه با مصرف بهینه کودهای شیمیایی، نه تنها سبب تولید و ارتقاء سلامت محصول (بدون استفاده از آفت کش های شیمیایی) می شود بلکه به افزایش تنوع زیستی و حفظ زیست بوم شالیزار نیز کمک شایانی می نماید.