بهینه‏ سازی چندهدفه و مدیریت تخصیص پساب تصفیه‏ شده به منظور آبیاری فضای‏ سبز شهری

کشور ایران از جمله کشورهای خشک و کم آب جهان محسوب می شود که تامین آب شرب در بسیاری از شهرهای آن، یکی از معضلات اصلی مدیریت منابع آب شهری می باشد. در این راستا، یکی از مناسب ترین روش ها برای مبارزه با کم آبی، کاهش و محدودسازی استفاده از آب های با کیفیت بالا در آبیاری فضای سبز می باشد. لذا نیاز به مدیریت موثر در برنامه ریزی های کلان شهری در بخش مدیریت منابع آب فضای سبز شهری، به ویژه در فصل های گرم سال بیش از پیش احساس می شود. هدف از پژوهش حاضر، بهینه سازی چندهدفه و مدیریت تخصیص پساب تصفیه شده با استفاده از مدل های پویایی سیستم (سیستم داینامیک) به منظور آبیاری فضای سبز شهری در کلان شهر شیراز می باشد.

بدین منظور، عوامل موثر بر تامین منابع آب و آبیاری فضای سبز شهر شیراز، شبیه سازی شده و با توجه به آن، پیش بینی مصارف و میزان منابع در دسترس و بهینه سازی تخصیص، ارایه شده است. هم چنین، در پژوهش حاضر، عوامل موثر در شرایط فعلی و آینده که می تواند بر مدل پیشنهادی تاثیرگذار باشد، مورد توجه قرار گرفته و دو سناریو افزایش بازده آبیاری فضای سبز و استفاده از پساب تصفیه شده اعمال گردیده است.

نتایج نشان دادند که افزایش بازده آبیاری از طریق مدیریت انتقال، ذخیره و توزیع آب و هم چنین آبیاری در ساعات مناسب، تاثیر به مراتب بیش تری در مقایسه با استفاده از پساب تصفیه شده به منظور کاهش برداشت از منابع محدود کنونی خواهد داشت؛ به گونه ای که با افزایش راندمان آبیاری به میزان 40 و 50 درصد به ترتیب مقدار 14 و 39 درصد از کمبودهای آبی برطرف می شود.

نتایج شبیه سازی نشان داد که به منظور رسیدن به پایداری سامانه باید ترکیبی از انواع سناریوهای کاهش سرانه مصرف آب فضای سبز، افزایش بازده آبیاری، استفاده از پساب تصفیه شده و فضاهای خشک منظر در توسعه فضاهای شهری مدنظر قرار گیرد.