واکاوی اسطوره گیلگمش درپرتو رویکرد پل ریکور به استعاره

اسطوره گیلکمش اولین متن نگاشته شده توسط بشر می باشد که تاکنون اکتشاف شده و در اهمیت آن همین بس؛ که این متن مکتوب _گل نوشت_ سرچشمه مدنیت را بین النهرین معرفی می کند. اما مهم تر از این مسیله، فهم مصادیق شگفتی است که ما را به نوع نگرش آدمی؛ به حدود 3000 سال پیش از میلاد مسیح پیوند می زند! از همین رو مواجهه ای هرمنوتیکی به این متن می تواند، ره یافت روشنی را برای درک عمیق تر این اسطوره به دست دهد. نظریه هرمنوتیک پل ریکور، تفسیر را ره آورد دیالکتیک تبیین و فهم می داند و از نظر او زبان را می توان موضوع مطالعه قرار داد. ریکور، میان اندیشه منطقی و استدلالی که رویکرد ابزاری دارد و اندیشه شاعرانه که به صورت نمادین و استعاری است تفاوت قایل می شود. از همین رو به اسطوره ها، بوطیقا و روایت نظر داشته و باور دارد که در واقع تخیل انسانی ضمن بسط درعمق زبان به او این امکان را می بخشدکه واژگانی تازه بیافریند یا آنها را برای بیان آنچه به زبان نمی آید به شکلی تازه ترکیب و ارایه نماید. ریکور، با تعریف خاصی که از استعاره ارایه می دهد برآن است تا ارتباط موثر میان تفسیروگفتمان را آشکارسازد. زیرا استعاره، آن جنبه از تجربیات ما که انگیزه آشکار شدن دارند؛ اما درزبان هر روزه ما دیده نمی شوند را به بیان در می آورد.این پژوهش قصد دارد براساس رویکرد ریکور به استعاره، به خوانشی دوباره از اسطوره گلیگمش پرداخته و به فهم تازه تری از آن دست یابد.