مدل سازی پراکندگی گازهای آلاینده خروجی از دودکش نیروگاه حرارتی تبریز با نرم افزار AERMOD

هدف این پژوهش، مدل سازی نحوه انتشار گازهای آلاینده خروجی از دودکش نیروگاه حرارتی تبریز به منظور تعیین غلظت این آلاینده ها در مناطق مجاور نیروگاه است. در این پژوهش، مدل سازی انتشار گازهای آلاینده ناشی از فعالیت نیروگاه حرارتی تبریز با نرم افزار AERMOD انجام شده است تا غلظت گازهای دی اکسید گوگرد و دی اکسید نیتروژن در مناطق پیرامونی و شهرستان های هم جوار در منطقه ای مربعی شکل به ضلع 44/85 کیلومتر بررسی شود. داده های استفاده شده در این مدل سازی شامل اطلاعات هواشناسی یک ساله، اطلاعات منبع انتشار آلایندگی، و اطلاعات جغرافیایی منطقه مورد مطالعه هستند. در این مدل سازی، الگوی پخش آلودگی و میزان غلظت آلاینده در سطح زمین برای مناطق پیرامونی نیروگاه حرارتی تبریز در معیارهای 1، 3، 24 ساعته و میانگین سالانه محاسبه شده است. نتایج محاسبات نشان می دهد که حداکثر غلظت آلاینده دی اکسید نیتروژن در منطقه مورد بررسی، در معیارهای 1، 3، 24 ساعته و میانگین سالانه به ترتیب برابر با 957، 510، 135 و 5/21 میکروگرم بر مترمکعب و حداکثر غلظت آلاینده دی اکسید گوگرد در معیارهای 1، 3، 24 ساعته و میانگین سالانه به ترتیب برابر با 3998، 2208، 584 و 22/6 میکروگرم بر مترمکعب است. مقایسه نتایج با حدود مجاز در استانداردهای محیط زیستی نشان میدهد که حداکثر غلظت آلاینده های دی اکسیدگوگرد و دی اکسیدنیتروژن در برخی از نواحی پرجمعیت مسکونی مجاور نیروگاه بالاتر از حد مجاز در برخی از معیارها هستند و این آلاینده ها می توانند سلامت ساکنین اطراف این نیروگاه را در مخاطره قرار دهند.