مقایسه تقارن الگوی گام برداری زنان سالمند با توانایی حرکتی- عملکردی مطلوب و نامطلوب

رابطه ی تنگاتنگ توانایی حرکتی-عملکردی با حفظ تحرک و پایداری مفاصل و اندامها، می تواند فعالیت های روزمره مانند راه رفتن را تحت تاثیر قراردهد. ازاین رو هدف مطالعه حاضر مقایسه تقارن الگوی گامبرداری زنان سالمند با توانایی حرکتی-عملکردی مطلوب و نامطلوب بود.شرکت کنندگان این مطالعه راتعداد 16زن سالمند تشکیل دادند که براساس نتایج آزمون غربالگری حرکتی-عملکردی در دوگروه 8نفره جای گرفتند. از دوربین آنالیز حرکت جهت داده برداری از الگوی گام برداری افراد استفاده شد. پس از ثبت اطلاعات و پیش پردازشهای اولیه شامل ردیابی و فیلترینگ، زوایای مفصلی با روش سینماتیک معکوس محاسبه شد. بدنبال جداسازی سیکلهای گام، زوایای مفصلی درطول چرخه گام ازنظر زمانی نرمال شدند. تقارن مولفه ی فضایی-زمانی از طریق موقعیت سه بعدی نشان گرهای متصل به بدن و تقارن سینماتیکی درجات آزادی منتخب از روش نقشه برداری پارامتریک آماری در دو گروه حاضر در مطالعه بدست آمد. برای مقایسه آماری ابتدا از آمون شاپیروویلک برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها و از تی مستقل برای مقایسه گروه ها واز روش تی زوجی در بسته نقشه برداری پارامتریک آماری برای بررسی تقارن سینماتیکی استفاده شد.از بین مولفه های فضایی-زمانی و سینماتیکی مورد بررسی، هیچ یک از مولفه های فضایی زمانی بین دو گروه توانایی حرکتی- عملکردی مطلوب و نامطلوب معنی دار نبود. در رابطه با تقارن سینماتیکی، دو متغیر تیلت قدامی-خلفی (013/0 = P) و تیلت جانبی لگن (045/0 = P) در برخی از درصدهای چرخه گام برداری در گروه دارای توانایی حرکتی-عملکردی نامطلوب معنی دار شد و در سایر مقایسه های تقارن درون فردی تفاوت آماری معنی داری دیده نشد.باتوجه به بروز عدم تقارن در حرکات لگن گروه دارای توانایی حرکتی-عملکردی نامطلوب، احتمالا می توان این استنباط راداشت که ضعف عضلات ناحیه ی مرکزی بجهت تاثیری که بر ثبات لگن دارد، دربروز عدم تقارن در حرکات لگن موثر بوده و تقویت این عضلات در گروه سالمندان می تواند منجربه بهبود کیفیت گام برداری وپیشگیری از مشکلات ثانویه ی عدم تقارن گام برداری مانند زمین خوردن شود.