تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر میزان ترس از آسیب مجدد و اصلاح الگوی حرکت در افراد دارای آسیب ACL

هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر ترس از آسیب مجدد و اصلاح الگوی حرکت در افراد دارای آسیب ACL مفصل زانو بوده است.

جامعه آماری این پژوهش تمام دختران دارای آسیب ACL در شهر تهران با دامنه سنی 15 – 25 سال بود. قبل و پس از پروتکل تمرینی ترس از آسیب مجدد به وسیله پرسشنامه ترس از آسیب مجدد تمپا و آزمون سیستم امتیازدهی خطای فرود برای ارزیابی اصلاح الگوی حرکتی استفاده شد. پروتکل تمرینی به مدت شش هفته در گروه تجربی انجام شد. جهت بررسی تفاوت درون گروهی از آزمون تی زوجی و برای بررسی تفاوت بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح خطای 05/0 استفاده به وسیله نرم افزار SPSS شد.

نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که در گروه تجربی پیش و پس از شرکت در دوره تمرینی واقعیت مجازی، در متغیر ترس از آسیب مجدد (001/0=P، 632/7=t) و اصلاح الگوی حرکت (001/0=P، 506/3=t) تفاوت معناداری وجود داشت، اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نگردید (05/0<P).

به صورت کلی نتایج این مطالعه نشان دهنده اهمیت استفاده از تمرینات واقعیت مجازی در بهبود الگوی پرش- فرود و کاهش ترس از آسیب مجدد در ورزشکاران دختر دارای آسیب ACL بوده است.