بررسی تاثیر کاربست آموزش هم شاگردی در کاهش اهمال کاری تحصیلی (یک اقدام پژوهی آموزشی)

از جمله مسائلی که در زمینه انجام تکالیف درسی توسط تعدادی از دانش آموزان در یک کلاس رخ می دهد، اهمال کاری در باب انجام تکالیف درسی است. اهمال کاری تحصیلی عبارتند از: عدم انجام تکالیف، ناقص انجام دادن یا با تاخیر انجام دادن آنان است. هدف پژوهش حاضر حل مشکل اهمال کاری تحصیلی و عدم مشارکت دو نفر از دانش آموزان پایه دوم ابتدایی در انجام تکالیف درس ریاضی با کاربست روش آموزش هم شاگردی متقابل به عنوان یک روش مشارکت در آموزش بود. روش پژوهش حاضر اقدام پژوهی بود. لذا از طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک نمونه جهت بررسی اثربخشی آموزش هم شاگردی در کاهش اهمال کاری تحصیلی در انجام تکالیف درس ریاضی و عدم مشارکت آنها، استفاده شد. بنابراین وضعیت فراوانی و نسبت اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان قبل از اقدام و بعد از اقدام مورد مقایسه قرار گرفت، تا مشخص گردد آیا اقدام انجام شده تاثیر معناداری در کاهش اهمال کاری تحصیلی و عدم مشارکت دانش آموزان دارد یا خیر؟ ابزار گردآوری داده ها، تکالیف درسی کتاب ریاضی پایه دوم و مصاحبه بود. جهت تحلیل داده ها از جداول توزیع فراوانی، نسبت فراوانی، نمودارها و آزمون تی دو نمونه همبسته با نرم افزار آماری SPSS v. 25 استفاده شد. یافته ها بیانگر کاهش معنادار میانگین نسبت اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان از 911/0 قبل اقدام به 142/0 بعد اقدام در سطح آلفای 01/0 و نتایج مثبت مصاحبه بود. لذا می توان گفت: آموزش هم شاگردی سبب کاهش اهمال کاری تحصیلی در انجام تکالیف ریاضی در دانش آموزان و ایجاد انگیزه مشارکت در آموزش گردیده است.