بررسی ویژگی های فیزیکوشیمیایی و تخمیری سیلوی تفاله لیمو ترش تیمار شده با ملاس

هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات کاربرد ملاس بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی و تخمیر سیلویی و قابلیت هضم تفاله لیمو ترش تازه و سیلو شده بود. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با جهار تیمار و سه تکرار در هر تیمار انجام شد. تیمارها شامل تفاله لیمو ترش تازه بدون مواد افزودنی (FLP)، تفاله لیمو ترش تازه مخلوط با ملاس (FLPM)، سیلو تفاله لیمو ترش (LPS) و سیلو تفاله لیمو ترش تازه مخلوط با ملاس (LPMS) بودند. برای بررسی قابلیت هضم و تولید گاز، مایع شکمبه از دو گوسفند نر نژاد قزل گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر افزودن ملاس بر میزان ماده خشک معنی دار نبود. با این حال، بین تیمارها از نظر NDF، ADF، خاکستر، pH و ظرفیت نگهداری آب تفاوت معنی داری (0.05>P) وجود داشت. پتانسیل تولید گاز برای FLPM به طور معنی داری (0.05>P) بیشتر از سایر تیمارها بود. افزودن ملاس به تفاله لیمو ترش تازه باعث افزایش (0.05>P) قابلیت هضم ماده خشک در شکمبه و کل دستگاه گوارش شد. در عین حال قابلیت هضم ماده خشک در شکمبه و کل دستگاه گوارش، با افزودن ملاس به سیلاژ لیمو ترش کاهش داشت (0.05>P). نتایج این مطالعه نشان داد که ملاس می تواند از طریق تغییر در ساختار پکتین موجود در تفاله لیمو ترش تازه برای بهبود کیفیت تخمیر و هضم آن مورد استفاده قرار گیرد. تفاله لیمو ترش را می توان بدون افزودن ملاس سیلو نمود؛ اما با افزودن ملاس قابلیت هضم و ارزش غذایی سیلاژ بهبود می یابد.