طراحی الگوی اصول و فنون مذاکره بر مبنای آموزه های نهج البلاغه

مذاکره ابزاری مدیریتی است که برای موفقیت در محیط کسب وکار امروزی اهمیت زیادی دارد. هدف از مذاکره در آموزه های دینی، برون رفت از منازعات و کناره کیری از فضای اختلافات است؛ البته اگر حداکثر منافع طرفین تامین شود و از مقاصد اصلی، در فضایی که سخن از عالم اسلام و منافع جامعه اسلامی است، غفلت نشود. در جمهوری اسلامی ایران نیاز است که برای تعیین اصول و فنون مذاکره، از منابع اسلامی استفاده شود؛ بنابر این، هدف پژوهش حاضر، شناساسی مولفه های اصول و فنون مذاکره، مبتنی بر بیانات امام علی (ع) در نهج البلاغه بود.

در این پژوهش با استفاده از رویکرد تحلیل مضمون، متن شریف نهج البلاغه با استدلال و منطق، بررسی شد و اصول و فنون مذاکره، تعیین و برای اجرا شناسه گذاری شد.

در مجموع، 142 شناسه در قالب 31 مضمون پایه و هفت مضمون سازمان دهنده (برنامه ریزی، تصمیم گیری عقلایی، فرهنگ سازمانی، مسئولیت پذیری، پاسخگویی، ارتباطات سازمانی و عدالت محوری) به دست آمد و در نهایت، همه مضامین ذیل مضمون فراگیر اصول و فنون مذاکره مبتنی بر بیانات امام علی (ع) در نهج البلاغه قرار گرفتند.

تقریبا تمامی تعاملات سازمانی نیازمند سطحی از اصول و فنون مذاکره است و مذاکره کنندگان ماهر در کسب وکار، دارایی هایی ارزشمند تلقی می شوند که قادرند عملکرد مالی، ارتباط با مشتریان و رضایت و رفاه کارکنان را بهبود بخشند.