بررسی طیف خلوت و جایگاه آن در پاسخدهی به نیاز کاربر در فضای کار اشتراکی، نمونه موردی: فضای کار اشتراکی متر مربع مشهد

از اوایل قرن بیستم میلادی با شروع کار استارتاپ ها، تغییراتی در شکل فضاهای کاری ایجاد شد که متناسب با نیاز جوامع امروزی است. فضای کار اشتراکی علاوه بر تامین بستری مناسب جهت حضور افراد با تفکر استارتاپی و خلاقانه، با پاسخگویی به نیاز اجتماعی کاربران، امکان برقراری تعاملات اتفاقی و رشد خلاقیت را ایجاد می کند. مجاورت فیزیکی بین افراد با توانایی ها و استعدادهای مختلف، موجب افزایش امکان همکاری، کار تیمی، یادگیری غیر رسمی و رشد فردی می شود. از معدود نقاط ضعف فضای کار اشتراکی می توان به حواس پرتی و عدم تمرکز کاربران اشاره نمود. لذا هدف این پژوهش، شناخت مراتب خلوت در فضای کار اشتراکی و واکاوی نقش آن در تامین نیاز کاربران و بررسی آن در نمونه موردی (فضای کار اشتراکی مترمربع) است. روش پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت ترکیبی (کیفی-کمی) و به لحاظ هدف، کاربردی است و جهت گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد خلوت به عنوان یک عامل مهم در پاسخگویی به نیازهای کاربران در فضای کار اشتراکی، نقش مهمی ایفا می کند. با توجه به نقش وجودی خلوت در ایجاد تمرکز، خلاقیت، شکوفایی ایده ها، ارتقای بازده کاری مخاطبین، تامین خلوت فردی و جمعی در فضای کار اشتراکی ضروری است. بررسی طیف خلوت در مجموعه متر مربع نشان می دهد که فضاهای جمعی به لحاظ کمی، بیشترین مساحت فضا را به خود اختصاص داده و به لحاظ کیفی خلوت جمعی را برای کاربران ایجاد نموده است. اما فضاهای فردی به لحاظ کمی پاسخگوی کاربران نیست و به لحاظ کیفی نیز به اندازه کافی تمرکز، آرامش و خلوت فردی را برای مخاطبین فراهم نمی کند. لذا جهت تامین خلوت بهینه (خلوت فردی و جمعی) راهکارهایی در راستای ارتقا خلوت ارائه شده است.