نقش اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی در بهره وری معلمان آموزش و پرورش شهر شیراز

این پژوهش با هدف بررسی نقش اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی در بهره وری معلمان آموزش و پرورش شهر شیراز انجام یافته است. روش پژوهش علی مقایسه ای می باشد.جامعه آماری شامل کلیه معلمان زن و مرد در سال 1400 است که تعداد آنها 2400 نفر(1300 زن و 1270مرد) بود . نمونه پژوهش به تعداد 290 نفر(77 زن و 213 مرد) با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی و بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بهره وری جاهد(1385) و مقیاس فعالیت ورزشی(بدنی) مارکوس و همکاران(1992) بود. بعد از تحلیل آماری داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و چند متغیری نتایج نشان داد: اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی مستمر بر بهبود بهره وری معلمان تاثیر دارد، به طوری که اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی 21 درصد از توان، 11 درصد انگیزش و 13 درصد مشارکت معلمان آموزش و پرورش شهر شیراز را تحت تاثیر قرار می دهد.