تاثیر تعدیل گری اینرسی دانش بر رابطه بین قابلیت یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی

پژوهش باهدف تعیین تاثیر تعدیل گری اینرسی دانش بر رابطه بین قابلیت یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی در بیمارستان امیرالمومنین اهواز انجام شد.

روش شناسی : 

پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی بوده که با روش پیمایشی تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان بیمارستان امیرالمومنین اهواز به تعداد 530 نفر بود، که از این تعداد با استفاده از فرمول کوکران، 223 نفر نمونه انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه دارای 59 گویه مبتنی بر مطالعات پیشین شامل 18 گویه برای قابلیت یادگیری سازمانی، 27 گویه برای نوآوری سازمانی و 14 گویه برای اینرسی دانش دارای روایی صوری و اعتباریابی شده (85/0=α) استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزارهای اکسل، SPSS23، و AMOS تجزیه وتحلیل شد.

یافته ها نشان داد وضعیت میانگین قابلیت یادگیری سازمانی (27/3)، میانگین نوآوری سازمانی (23/3) و بالاتر از حد متوسط است. ضمن این که، میانگین (20/2) برای اینرسی دانش نشان داد که وضعیت این متغیر در جامعه نیز در سطح متوسط قرار دارد. نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد که قابلیت یادگیری سازمانی بر نوآوری سازمانی (85/0=β و 814/12=t-value) تاثیر دارد. همچنین اینرسی دانش نقش تعدیل گر منفی در تاثیر قابلیت یادگیری سازمانی بر نوآوری سازمانی (207/0- =β و 168/2-t-value=) دارد.

هرچند برتاثیر قابلیت یادگیری سازمانی بر نوآوری سازمانی تایید شد، لیکن اینرسی دانش به عنوان نوعی مقاومت در برابر پذیرش و به کارگیری دانش میزان این تاثیر را می کاهد. اینرسی دانش، با محدود کردن فرصت یادگیری و کسب و استفاده از تجربیات جدید مانع نوآوری سازمانی می شود.

اصالت و ارزش:

 اینرسی دانش، مقاومت منفی در فرایند اثربخشی یادگیری سازمانی است که به عنوان موضوع جدید وارد حوزه مدیریت دانش شده است. حذف و یا کاهش اثرات اینرسی دانش به سازمان کمک می کند تا از سرمایه های دانشی خود در راستای نوآوری و تولید ارزش بهره ببرد.