تاثیر تمرینات پیلاتس بر درد، زاویه کایفوزیس و زاویه سربه جلو دانش آموزان غیرورزشکار مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی

سندروم متقاطع فوقانی، عارضه ای شایع در بین دانش آموزان است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات پیلاتس بر درد، زاویه سربه جلو و زاویه کایفوزیس دانش آموزان دختر مبتلا به عارضه سندروم متقاطع فوقانی می باشد.

تعداد 20 دانش آموز دختر مبتلا به عارضه سندروم متقاطع فوقانی بصورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه به انجام تمرینات پیلاتس پرداختند. پیش و پس از اتمام 8 هفته تمرینات، میزان درد بوسیله آزمون شاخص بصری درد، زاویه کایفوزیس بوسیله خط کش منعطف و زاویه سربه جلو بوسیله گونیامتر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری  tزوجی و آنالیزکوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.

میزان درد و زوایای کایفوزیس و سربه جلو آزمودنی های گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل پس از انجام تمرینات، به طور معنی داری بهبود یافت(05/0P≤). درحالیکه این تغییرات در گروه کنترل معنی داری نبود(05/0P≥).

بهبود تعادل عضلانی و افزایش آگاهی فرد نسبت به وضعیت بدنی خود به هنگام انجام فعالیت های مختلف را می توان دلیلی برای بهبود عوارض مرتبط با سندروم متقاطع فوقانی دانش آموزان دانست.