اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار اولیه در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار اولیه در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی در شهرستان قدس انجام شد. این مطالعه از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان قدس در سال تحصیلی 1401-1402 بود که از بین آن ها به روش نمونه گیری دردسترس 30 نفر انتخاب شد و به صورت تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه طرحواره یانگ (YSQ-SF) به عنوان پیش آزمون توسط هر دو گروه تکمیل شده سپس گروه آزمایش 12 جلسه طرحواره درمانی را دریافت نمودند و گروه کنترل برنامه عادی روزانه خود را گذراند. سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی (شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) در برنامه SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر کاهش طرحواره های ناسازگار اولیه (628/0h =، 001/0P<) تاثیر مثبت و معناداری داشتند. به کارگیری طرحواره درمانی به عنوان یک درمان موثر می تواند بر کاهش و تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه مادران دارای فرزند کم توان ذهنی تاثیر گذاشته و بر بهبود وضعیت روانی و زندگی روزمره آن ها کمک کند.