تحلیل ناایستایی بارش های حدی در رابطه با دما

تغییرات اقلیمی به احتمال زیاد باعث تشدید چرخه های هیدرولوژیکی و متعاقب آن باعث تغییر در شدت و فراوانی بارش های حدی می شود. افزایش شدت و فراوانی وقوع بارش های حدی در سال های اخیر در کشور باعث شده است تا فرضیه اثر تغییر اقلیم بر ناایستایی بارش های حدی تقویت شود. تغییر در پارامترهای تابع توزیع احتمال تحت تاثیر متغیر زمان یا دیگر متغیرهای فیزیکی بعنوان ناایستایی تعریف می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر افزایش دما بر ناایستایی بارش های حدی در کشور است. به این منظور، ابتدا جهت مشخص کردن اینکه بارش های حدی از مدل ایستایی یا ناایستای پیروی می کنند، مقدار AIC برای این بارش ها مورد محاسبه قرار گرفت. سپس تحلیل فراوانی ناایستا، برای بارش های حدی با استفاده از توزیع GEV ناایستا انجام و دوره بازگشت بارش های حدی در رابطه با حداکثر دما در زمان وقوع بارش های حدی و میانگین دمای سالانه محاسبه شد. نتایج نشان داد که افزایش دما باعث ناایستایی بارش های حدی در ایران شده است . این ناایستایی الگوی مکانی یکنواختی را در کشور نشان نمی دهد. در رابطه با متغیر دمای حداکثر، شدت بارش های حدی در 6 ایستگاه همدان، شیراز، شهرکرد، زاهدان، ایرانشهر و شاهرود بطور معناداری ناایستا کاهشی می باشند. روند ناایستایی در ایستگاه کرمان در رابطه با افزایش دمای حداکثر معنادار دار افزایشی است. در رابطه با میانگین دمای سالانه تنها 2 ایستگاه زاهدان و اراک بطور معنی داری ناایستا بوده اند هر دو ایستگاه روند کاهشی دارند.