کارکرد خیال منفصل و خیال متصل از دیدگاه ابن عربی

ذهن آدمی به مفهوم کلی ملهم عالم خیال به منزله طرق معرفتالله است. اما سوالات بیشماری در این مقوله ممکن است به ذهن خطور کند از جمله اینکه آیا این خیال با خداوند ارتباطی پیدا نمی کند؟ آیا جدای از انسان چیزی به نام خیال وجود ندارد؟ اگر وجود دارد، این خیال چه جایگاهی دارد؟ آیا هر چه که در عالم خیال راه پیدا کند، حق است و باید پذیرفته شود؟ و آیا این خیال همان وحی است؟ هدف این مقاله بررسی خیال منفصل و متصل از دیدگاه ابن عربی است. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای و تحلیلی است. نتایج تحقیق نشان می دهد از نظر ابن عربی، خداوند خیال را نوری قرار داده است که با آن تصویر هر چیزی یا امری که باشد ادراک می شود. نور آن در عدم محض نفوذ می کند و آن را به وجود تصویر می کند. خیال از همه آفریده های موصوف به نوریت، شایسته ترین چیزی است که نور نامیده می شود و نور آن همانند نورهای دیگر نیست. تجلیات حق با آن ادراک می شود و آن نور چشم خیال است نه نور چشم حس.