مضامین مشترک عرفانی مثنوی معنوی مولوی و گلشن راز شیخ محمود شبستری

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
مضامین و اندیشه های ناب عرفانی زیادی در اندیشه های مولوی جلال الدین محمد و شاه عبدالطیف بهتایی وجود دارد، که بطور مختصر یکی از مضامین آن یعنی وحدت در کثرت و کثرت در وحدت را ذکر می کنیم. «وجود حقیقتی است واحد، که آن را چون از لحاظ مظاهر آن بنگرند، متعدد و متکثر بینند و اشکال گوناگون را خلق گویند؛ اما وقتی آن وجود واحد را از لحاظ ذات و حقیقت بنگرند، آن همه کثرات را به وحدت راجع بینند و آن وحدت را عین حق دانند.» (برزگر خالقی؛ نقل از ابن عربی، 1393، ص56) زیباترین مفهوم وحدت در کثرت و کثرت در وحدت در آثار مولوی در داستان دقیقی دفتر سوم مثنوی معنوی جلوه گر است (عبداله پور، 1397). هدف اصلی این تحقیق بررسی مضامین مشترک در مثنوی مولوی و گلشن راز شبستری است و اهداف فرعی عبارتند از بررسی ابعاد تاثیر پذیری و تتبع شبستری از مولوی پیرامون مسائل عرفانی و بررسی تفاوتهای فکری مولوی و شبستری و باز کاوی دلائل آن و مقایسه کیفیت شیوه های بیان مسائل عرفانی در مثنوی و گلشن راز، تحقیق حاضر از نوع بنیادی است. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی تحلیلی است و نتایج به صورت کتابخانه ای بررسی شده است. روش گردآوری داده ها از طرق فیش برداری و یادداشت نویسی از روی منابع معتبر بوده است. جامعه آماری تحقیق حاضر، مثنوی مولوی و گلشن راز شیخ محمود شبستری و حجم نمونه، اشعار سروده شده در آثار مذکور می باشد.
زبان:
فارسی
صفحات:
91 تا 112
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p2792777 
سامانه نویسندگان
از نویسنده(گان) این مقاله دعوت می‌کنیم در سایت ثبت‌نام کرده و این مقاله را به فهرست مقالات رزومه خود پیوست کنند. راهنما
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)