مقایسه اثر بخشی درمان مبتنی بر بخشودگی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دلزدگی زناشویی و باورهای ارتباطی ناکارآمد در زنان آسیب دیده از خیانت همسر

ساختار یک خانواده از مسیر آشنایی و ازدواج آغاز و ازدواج منبع تجارب مختلف تلقی می شود و در این راستا، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی درمان مبتنی بر بخشودگی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دلزدگی زناشویی و باورهای ناکارآمد در زنان آسیب دیده از خیانت همسر استان گیلان است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه شاهداست که طی آن نمونه آماری شامل 90 نفر از بانوان متاهل مراجعه کننده در سال های 1401-1402 به مراکز مشاوره استان با بهره از نمونه گیری هدفمند و بر اساس ملاک های ورودی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و یک گروه شاهد قرارگرفتند. درمان در این پژوهش شامل دو پروتکل درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و مبتنی بر بخشودگی به مدت 8 جلسه در گروه های 30نفره آزمون انجام و هرسه گروه بصورت پیش و پس آزمون توسط دو پرسشنامه دلزدگی زناشویی (CBM) و باورهای ارتباطی آیدلسن و اپستین (RBI) مورد سنجش و داده های پژوهش از شیوه تحلیل کوواریانس یک و چندمتغیره و نرم افزار SPSS و آزمون تعقیبی LSD بررسی گردید. طبق معنی داری F محاسبه شده برای متغیرهای دلزدگی زناشویی(244/192 =F) و باورهای ارتباطی ناکارآمد(558/349 =F) در سطح 5 درصد می توان اثرگذار بودنشان را تایید نمود. لذا طبق یافته ها، علیرغم تفاوت محتوا و فرآیند دو رویکرد مبتنی بر بخشودگی و مبتنی بر پذیرش و تعهد، هر دو بر متغیر های مدنظر پژوهش موثر بوده اند و نیز اثربخشی رویکرد ACT به نسبت بالاتر می باشد.