توارث مقاومت به گسترش فوزاریوم درون سنبله در گندم

برای مطالعه توارث مقاومت به Fusarium graminearum در گندم، واریته مقاوم Sumai3 با واریته حساس فلات تلاقی داده شد. والدین و نسل F1 و F2 در گلخانه برای مقاومت به گسترش فوزاریوم درون سنبله مورد ارزیابی قرار گرفتند. مایه زنی به وسیله تزریق تقریبا 500 ماکروکنیدی به درون گل یک سنبله در یک سوم تا یک چهارم انتهای سنبله اصلی در مرحله گلدهی انجام شد. گیاهان تلقیح شده در گلخانه با رطوبت بالا و دمای مناسب نگهداری شدند. 21 روز پس از مایه زنی، نسبت سنبلچه های آلوده شده به تعداد کل سنبلچه های زیر نقطه آلودگی در هر گیاه به عنوان معیاری از شدت بیماری محاسبه گردید. میانگین ها و واریانس های درصد سنبلچه های آلوده برای برازش مدل ژنتیکی، برآورد تعداد ژن های کنترل کننده مقاومت و توارث پذیری عمومی مورد استفاده قرار گرفتند. مدل ساده افزایشی- غلبه توارث مقاومت را در این تلاقی شرح داد و اثر غالبیت و ایپستازی معنی دار نبود. بسته به فرمول مورد استفاده دو تا سه ژن مقاومت برآورد شد و توارث پذیری عمومی 86/0 بود. توزیع فراوانی نسل F2 پیوسته بود و درون محدوده والدین قرار داشت. نتایج نشان داد که امکان گزینش افراد مقاوم در نسل F2 این تلاقی وجود دارد.