تاثیر استفاده از پودر بقایای کشتارگاهی طیور در تغذیه جوجه های گوشتی

به منظور مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف پودر بقایای کشتارگاهی طیور در تغذیه جوجه های گوشتی، آزمایشی با استفاده از تعداد 228 قطعه جوجه گوشتی سویه تجاری آرین با وزن اولیه یکسان در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار انجام گرفت. جوجه ها بعد از توزین در پایان هفته اول تقسیم بندی شده و به تعداد 19 قطعه در هر جایگاه قرار گرفتند. جیره های آزمایشی با استفاده از سطوح، صفر، 2، 4 و 6 درصد پودر بقایای کشتارگاهی طیور تنظیم گردید. انرژی، پروتئین، کلسیم، فسفر، متیونین، لیزین و متیونین+ سیستین جیره ها در هر دوره بین تیمارها یکسان بود و جیره ها بر اساس احتیاجات قید شده در دفترچه راهنمای پرورش جوجه آرین تنظیم شدند. در طول دوره آزمایش آب و غذا به طور آزاد در اختیار جوجه ها قرار گرفت. در پایان آزمایش از هر تکرار دو جوجه انتخاب، کشتار و درصد اجزاء لاشه آنها تعیین گردید. صفات مورد بررسی در طول آزمایش عبارت بودند از: افزایش وزن هفتگی، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی، وزن نهایی و درصد تلفات. صفات تجزیه لاشه نیز در پایان آزمایش رکوردگیری ش ده و کلیه صفات مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده مشخص شد، در کل دوره آزمایش (49 روز)، با استفاده از پودر بقایای کشتارگاهی طیور در جیره جوجه های گوشتی بین تیمارهای مختلف از نظر صفات خوراک مصرفی و افزایش وزن تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (p<0 / 05). ازنظر صفت خوراک مصرفی در کل دوره، تیمارهای شاهد و سطح 6 درصد با مقدار یکسان، بیشترین خوراک مصرفی را داشته و تیمارهای 2 و 4 درصد به ترتیب در مراتب بعدی قرار داشتند. از نظر صفت افزایش وزن در کل دوره، تیمار سطح 6 درصد بیشترین مقدار افزایش وزن و سپس تیمارهای 4 درصد، شاهد و 2 درصد به ترتیب در مراتب بعدی قرار داشتند. ولی صفات دیگر ازجمله ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات، و صفات مربوط به تجزیه لاشه اختلاف معنی داری نشان ندادند(p>0 / 05). به طور کلی استفاده از این پودر در جیره تا سطوح 2 و 4 درصد در کل دوره منجر به کاهش معنی دار مصرف خوراک نسبت به گروه شاهد شده (p<0 / 05)، اما افزایش آن تا سطح 6 درصد تغییری در میزان خوراک مصرفی نسبت به گروه شاهد ایجاد نکرد (p >0 / 05). از نظر صفت افزایش وزن در کل دوره، سطح 6 درصد بیشترین وسطح 2 درصد کمترین میزان افزایش وزن را داشتند(p <0 / 05)، اما سطح 6 درصد با سطوح 4 درصد و گروه شاهد تفاوت معنی داری نشان نداد (p>0 / 05). از نظر صفات ضریب تبدیل و درصد تلفات درکل دوره، تغیرات تیمارها نسبت به هم معنی دار نبود(p>0 / 05). از نظر هزینه خوراک مصرفی به ازای هر کیلو گرم وزن زنده، سطح 6 درصد کمترین (8 / 3445 ریال) و گروه شاهد بیشترین(4 / 3954 ریال) هزینه را داشته و سطوح 4 و 2 درصد (به ترتیب با 4 / 3526 و 3 / 3671 ریال)، در مراتب دوم و سوم قرار داشتند.