مطالعه تاثیر سطوح مختلف فرآورده های فرعی پسته و تانن موجود در آن بر رشد بدن و تولید کرک بزهای رائینی

• سیدمجتبی سیدمومن، مرکز تحیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمان • علی نیکخواه، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران • مجتبی زاهدی فر و مهناز صالحی، موسسه تحقیقات علوم دامی کشور• نادر فروغ عامری، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمان تاریخ دریافت: دی ماه 1382 تاریخ پذیرش: تیرماه 1383چکیده در این تحقیق اثرات چهار جیره غذایی حاوی 4 / 2 مگاکالری انرژی متابولیسمی و 4 / 12 درصد پروتئین خام با سطوح صفر، 10، 20 و 30 درصد بقایای محصول پسته بر رشد، تولید کشمیر و خصوصیات فولیکولی مورد مطالعه قرار گرفت. این آزمایش با 32 راس بز نر رائینی 18 ماهه با میانگین وزن و انحراف معیار 15 / 2 ± 92 / 24 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی و به مدت 174 روز اجرا گردید. نتایج آزمایش نشان داد بیشترین بیده تولیدی (549 گرم) متعلق به جیره حاوی 10 درصد بقایای پسته و کمترین آن (481 گرم) مربوط به جیره شاهد بود. هر چند که این تفاوت معنی دار نبود (05 / 0 <p). تولید بیده بزهای تغذیه شده با جیره های حاوی بقایای پسته بیشتر از گروه شاهد بود اگر چه میزان بیده تولیدی متناسب با افزایش بقایای پسته در جیره های غذایی بصورت خطی افزایش نیافت. کمترین و بیشترین قطر الیاف کشمیر متعلق به جیره 10 و 30 درصد به ترتیب به میزان 41 / 18 و 31 / 20 میکرون بود. بیشترین و کمترین استحکام دسته الیاف به ترتیب متعلق به جیره 10 و 20 درصد و به میزان 67 / 3 و 21 / 3 گرم نیرو / تکس بود که البته از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشتند (05 / 0 <p). میانگین تراکم فولیکولهای اولیه و ثانویه در ابتدا و انتهای آزمایش جیره های حاوی صفر، 10، 20 و 30 درصد بقایای پسته به ترتیب برابر با 73 / 36 و 51 / 40 و 99 / 34 و 37 / 34 میلیمتر مربع / پوست بود و میانگین نسبت فولیکولی 29 / 12 و 4 / 13 و 55 / 12 و 47 / 12 بدست آمد که اختلاف آنها معنی دار (05 / 0<P) نشد. بین تیمارها از نظر ماده خشک مصرفی اختلاف معنی دار (05 / 0 >p) وجود داشت. اما از نظر اضافه وزن و ضریب تبدیل خوراک اختلاف معنی داری (05 / p>0) مشاهده نشد. میزان کل تانن و مواد فنولیک بقایای پسته به ترتیب 15 / 10 و 62 / 15 درصد در ماده خشک اندازه گیری شد. تجزیه پذیری پروتئین خام جیره شاهد بیشتر از جیره های حاوی بقایای پسته بود و مقادیر تجزیه پذیری پروتئین به طور خطی با افزایش تانن کاهش یافت. به طور کلی نتایج نشان داد بقایای پسته می تواند تا 30 درصد ماده خشک جیره مصرفی را تشکیل دهد بدون اینکه هیچگونه اثرات بازدارنده بر رشد بدن، ماده خشک مصرفی، فولیکولهای پوست، تولید کشمیر و سلامتی بزها داشته باشد.