اثر هم افزایی سیتوکین ها و اینترفرون گاما و ویتامین D3 بر تمایز سلولهای لوسمیک تحت درمان با داروهای سیتوتوکسیک

اثر هم افزایی سیتوکین ها و اینترفرون گاما و ویتامین D3 بر تمایز سلولهای لوسمیک تحت درمان با داروهای سیتوتوکسیک.
سلولهای رده HL60 به عنوان مدل لوسمی حاد پرومیلوسیتی به مدت 5 روز در معرض غلظت های مشخص از داروها و سیتوکین ها شامل فاکتور رشد گرانولوسیتی مونوسیتی (GM-CSF) و اینترفرون گاما (INF-?)، ویتامین (Vit-D3) D3 و داروهای سیتوتوکسیک سیتوزین آرابینوزاید (Ara-c) و وین کریستین (VIN) به صورت تنها و ترکیبی قرار گرفتند. جهت بررسی تکثیر و تمایز سلولی از شمارش سلولی، رنگ آمیزی رایت و پراکسیداز و آزمون احیای NBT استفاده شد. بروز آنتی ژنهای CD11b، CD14 و CD45 با استفاده از آنتی بادی مونوکلونال به روش فلوسیتومتری انجام شد.
در غلظت های توکسیک، کاهش تکثیر سلولی در تمامی داروها به تنهایی و در ترکیب با Vit-D3 مشاهده شد. بیشترین کاهش در ترکیب Vit-D3 توام با سیتوکینها و داروهای سیتوتوکسیک مشاهده گردید (P<0.05). تمامی داروها به صورت تنها و ترکیبی با Vit-D3 اثر تمایزی روی سلولها داشتند (P<0.05) به جز وین کریستین که بصورت تنها اثر تمایزی نداشت. حداکثر تمایز سلولی در سلولهای تحت درمان با Vit-D3 وسیتوکینها با یا بدون استفاده از داروهای سیتوتوکسیک از نظر مرفولوژی، درصد NBT و بروز آنتی ژن CD11b به سمت رده نوتروفیلی مشاهده شد.
مشاهدات نشان داد که ترکیب سیتوکین ها به همراه Vit-D3 در افزایش تمایز سلولهای لوسمیک موثر بوده است. ضمنا ترکیب داروهای سیتوتوکسیک در غلظت مطلوب با سیتوکین ها وVit-D3 نه تنها از شدت تمایز نمی کاهد بلکه کاهش پرولیفراسیون سلولی را تشدید می کند.