بررسی تاثیر تجویز کلونیدین خوراکی قبل از بیهوشی بر کاهش دوز داروهای مورد استفاده جهت کاهش فشار خون عمدی

این بررسی با توجه به لزوم فراهم کردن محیط عمل عاری از خون در اعمال جراحی گوش، اندوسکوپی سینوس، بینی و... با ایجاد هیپوتانسیون عمدی، برای کاهش میزان نیاز به داروهای بیهوشی انجام گردید.
در این مطالعه توصیفی کارآزمایی بالینی دوسوکور، 60 بیمار 15 تا 40 ساله ASA Class I کاندید اعمال جراحی گوش، فک، صورت و سینوس به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول (مورد) 0.2 میلی گرم کلونیدین خوراکی و گروه دوم (شاهد) دارونما 90 دقیقه قبل از عمل دریافت کردند. علایم حیاتی (RR, HR, BP) و میزان آرامبخشی بیماران بر مبنای درجه بندی Ramsay، قبل از تجویز دارو در بخش و در بدو ورود به اطاق عمل ارزیابی و در فرم های آماده شده ثبت گردید. قبل از القای بیهوشی به بیماران 5-3 سی سی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن سرم نرمال سالین و میدازولام با دوز 0.5 تا 1میلی گرم و فنتانیل با دوز 1 تا 3 میکروگرم/کیلوگرم بر حسب نیاز با هدف رسیدن به درجه 3 آرامبخشی رامسی تزریق گردید. جهت القای بیهوشی از نسدونال بصورت تیتره تا از بین رفتن رفلکس پلکی و شل کننده آتراکوریوم با دوز 0.5 میلی گرم/کیلوگرم تجویز شد. برای نگهداری بیهوشی از اکسیژن و N2O بصورت50.50% و هالوتان استفاده شد. دوز داروهای تجویزی جهت القا و نگهداری بیهوشی با هدف فشار سیستولیک در حد 90-80 میلیمتر جیوه، عوارض احتمالی، زمان خارج کردن لوله تراشه درحالت بیدار و مدت ریکاوری ثبت گردیدند. سپس داده ها وارد نرم افزار SPSS شده و آنالیز آماری گردیدند. P<0.05 معنی دار تلقی گردید.
بر مبنای نتایج بدست آمده، میانگین دوز فنتانیل، نسدونال، میدازولام و درصد هالوتان مصرفی جهت ایجاد فشار خون سیستولیک 80 تا 90 میلی متر جیوه در گروه کلونیدین بطور معنی دار کمتر از گروه شاهد بود. زمان خارج کردن لوله تراشه و مدت ریکاوری نیز در گروه کلونیدین بطور معنی دار کوتاه تر از گروه شاهد بود.
استفاده از پیش داروی خوراکی کلونیدین در بیماران انتخاب شده جهت کاهش دوز داروهای مصرفی برای ایجاد هیپوتانسیون عمدی و کاهش زمان خارج کردن لوله تراشه و مدت ریکاوری موثر بوده و مصرف آن توصیه می گردد.