مقایسه جمعیت میکروبی شکمبه با مصرف علوفه خشبی در گاوهای سیستانی و هولشتاین

بهمنظور مقایسه تراکم جمعیت میکروبی شکمبه گاوهای سیستانی(Bos indicus) و هولشتاین (Bos taurus)، در قالب طرح کاملا تصادفی به روش آزمایش فاکتوریل، تعداد شش راس گاو نر بالغ سیستانی پرورش یافته در شهرستانهای زابل و کرج (با میانگین وزن 23± 395 کیلوگرم)، و تعداد سه راس گاو نر هولشتاین (با میانگین وزن12 ± 378 کیلوگرم) فیستولگذاری شکمبهای شده و در سه مرحله جداگانه با سهخوراک پایه علف یونجه، علف نی و کاه گندم، دو بار در روز، و در حد نگهداری تغذیه شدند. از مایع شکمبه گاوها در زمانهای صفر، 4، 8، 12، 16 و 20 ساعت پس از مصرف خوراک صبح، نمونه برداری گردید. جمعیت کل باکتری ها در هر میلیلیتر مایع شکمبه، با تغذیه علف یونجه به ترتیب 1011 × 423/1 و 1011 × 367/1 و 1011 × 298/1، با مصرف علف خشک نی 1011 × 193/1، 1011 × 143/1 و 1011 × 089/1 و با مصرف کاه گندم 1010 × 28/10 و 1010 × 19/10 و 1010 × 10/9 بود اما تفاوت ها معنی دار نبود. جمعیت کل تک یاخته ها در هر میلیلیتر مایع شکمبه با مصرف علف یونجه (104 × 19/5 در مقابل 104 × 71/3 و104 × 96/2)، و کاه گندم (104 × 03/3 در مقابل 104× 17/2 و104 × 2) به ترتیب در گاوهای سیستانی زابل بیشتر از سیستانی کرج و هولشتاین بود (05/0>p). با مصرف علف نی تفاوت معنی داری بین سه گروه مشاهده نگردید. جمعیت تکیاخته های هولوتریچ (دستهای از تکیاخته های شکمبه که تمام بدن آنها از مژه پوشیده شده است) نیز در گاوهای سیستانی زابل با مصرف علف یونجه، علف نی و کاه گندم بهطور معنی داری بیشتر از گاوهای سیستانی کرج و هلشتاین بود(05/0>p). با مصرف سه نوع خوراک تفاوتی بین جمعیت کل قارچهای بی هوازی در هر میلیلیتر مایع شکمبه، بین سه گروه مشاهده نگردید و بیشترین تراکم زواسپور قارچها در هنگام تغذیه کاه وجود داشت.