فیتواستروژن ها (Phytoestrogens)

مطالعات اپیدمیولوژی پیشنهاد می کند جوامعی که مصرف کننده زیاد فیتواستروژن ها در رژیم غذایی خودشان هستند از ریسک پایین تری نسبت به خیلی از بیماری ها که به بیماری غربی موسوم هستند برخوردار هستند. فیتواستروژن ها در خیلی از غذاها وجود دارند و فعالیت بیولوژیکی آنها در حیوانات در مطالعات متعددی به اثبات رسیده است. فیتواستروژن ها شامل چندین گروه از ترکیبات می شوند از جمله لیگنان ها، ایزوفلاونوییدها، کومستان ها و لاکتون های رسورسیلیک. گیاه سویا که از گیاهان خانواده نخود است حاوی فیتواستروژن های ژنیستئین، دایدزئین و گلیستین بوده که همگی جز ایزوفلاون ها هستند و روی رسپتورهای استروژن عمل می کنند و دارای هم خواص آگونیستی و هم آنتاگونیستی هستند. در موقعی که میزان استرادیول در بدن برای رقابت در اتصال به رسپتور کم است، ایزوفلاون ها خواص آگونیستی را بیشتر ارایه می نمایند. از طرف دیگر، خواص آنتی استروژنیک آنها به غلظت های نسبی فیتواستروژن و استروژن داخلی بستگی دارد و ممکن است موقعی که استروژن داخلی فراوان است، فیتواستروژن ها استرادیول را از رسپتورش جابه جا نمایند. در دوران یائسگی که میزان استروژن در محیط کم است فیتواستروژن ها اثرات استروژنیکی خود را قوی تر ارایه می نمایند بنابراین در پیشگیری از علایم نامطلوب این دوره همچون گر گرفتگی، خشکی واژن به همراه خطر افزایش یافته از دست دادن استخوان و همچنین بیماری قلبی عروقی و بروز سرطان های پستان، کولون، اندومتر و تخمدان موثر هستند.