ارزیابی حل شدن انتخابی رنیم در جریان حل کردن میکروبی کنسانتره مولیبدنیت

در این پژوهش حل کردن میکروبی1 کنسانتره مولیبدنیت مجتمع مس سرچشمه با گونه ای بومی از باکتری اسیدی تیوباسیلوس فرواکسیدان2 جهت استخراج انتخابی رنیم مورد ارزیابی قرار گرفته است. پژوهش نشان داد که حل کردن رنیم بدون حل کردن کامل مولیبدن میسر نمی باشد. با توجه به نزدیک بودن شعاع اتمی این دو عنصر به یکدیگر، این امر می تواند ناشی از جانشین شدن اتم های رنیم بجای مولیبدن در شبکه مولیبدنیت باشد. در یک سری از آزمایش های دیگر دیده شد که در شرایط مطلوب و حضور باکتری، مولیبدن بصورت محلول مجددا اکسیده شده و بصورت اکسید رسوب می کند. در حالی که یک چنین پدیده ای در مورد رنیم اتفاق نمی افتد. لذا از این خاصیت برای جدایش انتخابی این دو عنصر از یکدیگر استفاده شد. شرایط مطلوب برای اکسیده و رسوب مجدد مولیبدن با آزمایش انواع منابع انرژی خارجی در محیط فعالیت باکتری، دانسیته پالپ، محیط کشت3 باکتری، غلظت ترکیبات مختلف انجام و اثر مثبت یا منفی هر یک از پارامترها بررسی شد. نتیجه نهایی مشخص کرد که با کاربرد سولفات آهن (Fe2+) بعنوان منبع انرژی خارجی برای باکتری، دانسیته پالپ کوچک (1%) و محیط کشت 9K می توان 3/7% رنیم موجود در کنسانتره مولیبدنیت را بصورت محلول درآورد، در حالی که مقدار مولیبدن محلول 54/0% بود.
در این پژوهش با استفاده از پیریت بعنوان منبع انرژی خارجی در محیط کشت باکتری بومی اسیدی تیوباسیلوس فرواکسیدان، باکتری تکثیر یافته قادر به تحمل یون مولیبدن تا 250 میلی گرم در لیتر شد. این مقدار تقریبا سه برابر مقداری است که تاکنون برای تحمل این باکتری ها در منابع مختلف خارجی گزارش شده است.