دخالت نیتریک اکساید موجود در ناحیه تگمنتوم شکمی بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موشهای بزرگ آزمایشگاهی حساس شده به مورفین

در این تحقیق، تاثیر پیش ساز تولید نیتریک اکساید (ال-آرژینین) و مهارگر سنتز نیتریک اکساید (L-NAME) بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موشهای بزرگ آزمایشگاهی نر حساس شده به مورفین بررسی گردید. در یک مطالعه اولیه اثر تجویز دوزهای مختلف مورفین در القاء ترجیح مکان شرطی شده در حیوانات سالم بررسی شد تا دوز غیر مؤثر مورفین شناخته شود. همچنین، با تجویز منقطع مورفین (mg/kg 5)، در سه روز پیاپی و به دنبال آن پنج روز بدون دارو، در حیوانات حساسیت به مورفین القاء شد به نحوی که تجویز دوز غیر مؤثر مورفین در این حیوانات باعث بروز ترجیح مکان شرطی شده چشم گیری گردید. ال-آرژینین و یا L-NAME در روزهای تزریق مورفین (mg/kg 5) و یا در روز تست به داخل ناحیه تگمنتوم شکمی حیوانات تزریق می شدند تا اثر آنها بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده در این حیوانات مشخص شود.
نتایج نشان دادند که تجویز مورفین (mg/kg 5/0، 1، 5/2، 5، 5/7 و 10) در حیوانات سالم باعث بروز ترجیح مکان شرطی شده گردید. تجویز منقطع مورفین (mg/kg 5) سبب بروز حساسیت به مورفین در حیوانات شد. تجویز ال-آرژینین (μ g/Rat 01/0، 1/0 و 3/0) قبل از تجویز مورفین در روزهای القاء ترجیح مکان شرطی شده و یا در روز تست اثری بر کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده در موشهای حساس به مورفین نداشت. تجویز L-NAME (μ g/Rat 01/0، 1/0 و 3/0) قبل از تجویز مورفین در روزهای القاء ترجیح مکان شرطی شده نیز اثری را از خود نشان نداد در حالیکه باعث مهار بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موشهای حساس به مورفین گردید.
بنظر می رسد که نیتریک اکساید نقش مهمی را در کسب و بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موشهای بزرگ آزمایشگاهی نر حساس شده به مورفین بازی نمی کند.