بررسی تاثیر مسدود کردن گیرنده رایانیدینی ‎(RyR)‎ با رایانیدین بر فعالیت پیس میکری گره سینوسی دهلیزی و دهلیزی بطنی سالم و دست نخورده قلب موش صحرایی ‎(Rat)‎

این مطالعه به منظور تعیین اثرات مهار گیرنده رایانیدینی بر فعالیت الکتریکی گره های سینوسی- دهلیزی و دهلیزی-بطنی موش صحرایی طراحی شد.
روش مطالعه تجربی است و از دو میکرو الکترود فلزی جداگانه برای ثبت خارج سلولی فعالیت الکتریکی استفاده شد. اثرات رایانیدین بر فعالیت الکتریکی گره ها با اندازه گیری طول دوره قلبی یا Cycle ength مورد بررسی قرار گرفت. از تست آماری T دانشجویی مستقل و جفت شده بنا به ضرورت برای آنالیز داده ها استفاده شد.
مهار گیرنده رایانیدینی توسط رایانیدین با غلظت 2 میکرومولار موجب افزایش طول دوره قلبی در گره سینوسی-دهلیزی (9= n ) از 27±75/283 به 82±50/412 هزارم ثانیه و در گره دهلیزی-بطنی (9= n ) از 195±25/561 به 400±1570 هزارم ثانیه شد. این تغییرات بر حسب درصد به تریب 75/12±50/39 و 50/57±186 می باشد (05/0 P<‎ ). فعالیت پیس میکری در هیچیک از نمونه ها متوقف نشد.
براساس نتایج می توان بیان کرد که اولا جریان گیرنده رایانیدینی در هر دو گره موجود است و از آنجا که فعالیت خودبخودی با مصرف رایانیدین ادامه داشته و متوقف نگردیده بنابراین گیرنده رایانیدینی نقش منحصر بفرد و اجباری نداشته است. ثانیا اثر رایانیدین بر گره دهلیزی-بطنی نسبت به گره سینوسی- دهلیزی بطور معنی داری بیشتر بوده است. این بدین معنی است که نقش گیرنده رایانیدینی در هر دو گره یکسان نیست.