بررسی رابطه هوش هیجانی با خود شکوفایی دانش آموزان پایه اول دبیرستان

هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه ی هوش هیجانی با خود شکوفایی دانش آموزان بوده است. به همین منظور، 200 نفر دانش آموز (شامل 100 نفر دختر و 100 نفر پسر) که با روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی از جامعه ی آماری مورد نظر برگزیده شده بودند، به عنوان گروه نمونه، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای سنجش فرضیه ها از پرسش نامه های هوش هیجانی پترایدز و فارنهام، آزمون هوش ریون و مقیاس سنجش خود شکوفایی دانشگاه اهواز استفاده شده است. برای تحلیل داده های پژوهش، از شاخص ها و روش های آماری، مانند: میانگین، انحراف معیار، آزمون t، ضریب همبستگی، تحلیل واریانس و ضریب رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در پیش بینی خود شکوفایی به ترتیب، متغیرهای هوش هیجانی، هوش بهر عمومی(شناختی) و عوامل دموگرافیک دارای بیشترین قدرت پیش بینی می باشند. همچنین یافته های تحقیق نشان داد که بین هوش هیجانی و خود شکوفایی، همبستگی مثبت معنادار وجود دارد؛ بدین معنی که با افزایش میزان هوش هیجانی، سطح خود شکوفایی دانش آموزان افزایش می یابد. بنابراین، هوش هیجانی قادر به پیش بینی توانایی خود شکوفایی آزمودنی ها می باشد. بدین ترتیب، می توان نتیجه گیری کرد که هوش هیجانی همراه با هوش عمومی و در آمد پیش بینی کننده ی خوبی برای متغیر خود شکوفایی باشند. اما یافته ها، رابطه معناداری را بین جنس، تحصیلات والدین، شغل پدر و تعداد فرزندان با خود شکوفایی نشان نداد.