بررسی همراهی ماکروپرولاکتینمی و ماکروپرولاکتینما با روش رسوب با پلی اتیلن گلیکول

پرولاکتین در سه وزن مولکولی متفاوت: کوچک، بزرگ وخیلی بزرگ یا ماکروپرولاکتین در سرم وجود دارد. وجود ماکروپرولاکتین که معمولا کمپلکس پرولاکتین و IgG است ممکن است عامل هیپرپرولاکتینمی در تعداد زیادی از بیماران باشد. فعا لیت بیولوژیک ماکروپرولاکتین کم است و ماکروپرولاکتینمی معمولا بدون علامت و ایدیوپاتیک شناخته می شود.
از آن جا که در مورد همراهی ماکروپرولاکتینمی و هیپرپرولاکتینمی ناشی از ماکروآدنوم های هیپوفیز بررسی انجام نشده است. این مطالعه در بیماران مبتلا به ماکروپرولاکتینما انجام شده است وهدف از این مطا لعه بررسی همراهی ماکروپرولاکتینمی و ماکروپرولاکتینما با روش رسوب با پلیاتیلن گلیکول و مقایسه علایم کلینیکی (گالاکتوره وآمنوره) این بیماران با بیماران بدون ماکروپرولاکتینمی بوده است.
در 10 بیمار مبتلا به ماکروپرولاکتینوما (ماکرو آدنوما در عکس برداری هیپوفیز- سطح پرولاکتین بیشتر از 100 میلی گرم در لیتر و پاسخ بالینی و رادیولوژیک به آگونیست های دوپامینرژیک پس از شروع درمان) بررسی از نظر وجود ماکروپرولاکتین با روش رسوب ماکروپرولاکتین با پلی اتیلن گلیکول انجام شده است.
با این روش در 1 بیمار ماکروپرولاکتینمی اثبات گردید. علایم بالینی در زمان مراجعه در 10 بیمار کاملا کلاسیک ومشابه بود ودر پی گیری نیز تغییرات بالینی و رادیولوژیک یکسان بود.
این مطالعه نشان می دهد که ماکروپرولاکتینمی می تواند با ماکرو پرولاکتینوما همراهیداشته باشد.