تاثیر روش های پیوسته و گسسته دوختن برش بر میزان عفونت محل جراحی

اهداف. این مطالعه به منظور مقایسه دو روش بخیه زدن گسسته و پیوسته زیرجلدی در بررسی میزان فراوانی عفونت های سطحی- عمقی محل برش جراحی در زخم های تمیز/آلوده انجام پذیرفت.
مواد و روش ها. در این کارآزمایی بالینی تصادفی که طی سال های 1386 تا 1387 روی بیماران مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های تهران انجام شد، 200 بیمار به صورت یک در میان در دو گروه 100تایی قرار گرفتند. ارزیابی عفونت زخم جراحی تا یک هفته (زودرس) و تا یک ماه (دیررس) بعد از عمل مورد پیگیری قرار گرفت. برای آنالیز متغیرهای کمی از آزمون تی و متغیرهای کیفی از مجذور کای استفاده شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS 11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها. میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی 7/17±4/36 سال (حداقل 18 و حداکثر 64 سال) بود. 73 بیمار (5/36%) زن و 127 بیمار (5/63%) مرد بودند. میزان کلی عفونت زخم 8 مورد بود (4 %). میزان فراوانی عفونت های سطحی- عمقی محل برش جراحی در زخم های تمیز/آلوده در مدت پیگیری در گروه گسسته 5 مورد و در گروه پیوسته زیرجلدی 3 مورد بود. بین دو گروه از لحاظ عفونت زخم جراحی اختلاف معنی داری وجود نداشت (4/0=p).
نتیجه گیری. عارضه عفونت زخم جراحی در روش دوختن پیوسته زیرجلدی مانند روش گسسته است و ریسک عفونت را افزایش نمی دهد. ولی به سبب برخی مزایا مانند زیبایی بیشتر و درد، وقت و هزینه کمتر در زخم های تمیز/آلوده، قابل توصیه است.