بررسی برخی متغیرهای همودینامیک ناشی از افزودن اپی نفرین در بی حسی نخاعی

گرایش به سمت افزایش استفاده از بی حسی رژیونال به جای بی هوشی عمومی، احتمالا مهم ترین عامل کاهش مشکلات بی هوشی (مشکلات انتوباسیون، آسپیراسیون ترشحات معده و مسایل مربوط به مصرف داروهای بی هوشی) در زایمان ها بوده است. کیفیت آنستزی رژیونال با افزودن اپی نفرین، مورفین، فنتانیل یا سوفنتانیل بهبود می یابد. اثرات اپی نفرین وابسته به دوز است. در دوزهای کم، اثرات تحریکی بر رسپتورهای بتا 1 و بتا 2 دارد. با دوز متوسط و بالاتر اثر آلفا آدرنرژیک آن غالب می شود. اپی نفرین با تحریک رسپتور بتا 2 مقاومت عروق محیطی را کم خواهد کرد.
هدف در این مطالعه، بررسی اثرات افزودن اپی نفرین به داروی بی حسی تزریق شده در فضای داخل نخاعی و بررسی تغییرات همودینامیکی است که در بیماران کاندید سزارین تحت بیحسی اسپاینال ایجاد می کند.
این تحقیق یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی 100 خانم بارداری که کاندید عمل سزارین بوده، به بیمارستان 22 بهمن مشهد در سال 1387 مراجعه نمودند و در کلاس ASA I،II قرار داشتند، انجام شد. بیماران بر اساس جدول اعداد تصادفی به 2 گروه: 80 میلیگرم لیدوکایین 5% + 2 میکروگرم سوفنتانیل، 80 میلی گرم لیدوکایین 5% + 2 میکروگرم سوفنتانیل + 2/0 میلی گرم (سی سی) اپی نفرین تقسیم گردیدند. علایم حیاتی بیمار (فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن شریانی) قبل از آنستزی و هر 5 دقیقه تا انتهای عمل ثبت گردیدند. این اندازه گیری ها در ریکاوری و تا زمان خروج بیمار از ریکاوری نیز ادامه یافت. عوارض جانبی و داروهای مورد نیاز برای آن ها نیز ثبت شدند.
دو گروه بیماران، از نظر سنی، وزنی، میزان تحصیلات، وضعیتASA، زمان ناشتا بودن، تعداد و نوع عمل های قبلی تفاوت معنی داری با هم نداشتند. فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در دو گروه اختلاف معنی داری با هم نداشت، اگرچه افت فشاری را در گروه با آدرنالین مشاهده کردیم. میزان ضربان قلب بیماران نیز در دو گروه اختلاف معنی داری با هم نداشت. در میزان اشباع اکسیژن شریانی و عوارض دارویی هم چون تهوع و استفراغ، اختلال بلع، لرز و دیسترس تنفسی، نیز اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نشد. افزودن 2/0 میلی گرم اپی نفرین به لیدوکایین 5 درصد که با هدف افزایش طول مدت بی حسی اسپاینال در حین عمل های جراحی صورت می گیرد، در وضعیت همودینامیک بیماران وعوارض جانبی آن ها تفاوت بارزی ایجاد نمی کند. البته باید توجه نمود که با کاهش مختصری که در فشار خون و ضربان قلب، در ابتدای برقراری بی حسی در گروه آدرنالینه مشاهده می شود، بهتر است در این دسته از بیماران، مراقبت بیشتری نسبت به حفظ فشار خون و ضربان قلب آن ها صورت داد.