تاثیر یک دوره فعالیت هوازی در آب، بر مقیاس ناتوانی جسمانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمهمولتیپل اسکلروزیس یا ام اس یک بیماری مزمن و ناتوان کننده ی سیستم عصبی است که میلین سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) را تخریب می کند. شایع ترین عوارض این بیماری خستگی، گرفتگی عضلات، لرزش، دوبینی، عدم تعادل و اختلال در راه رفتن می باشد.
هدفبررسی اثر یک برنامه ی تمرینی به مدت 8 هفته در داخل آب بر بهبود مقیاس ناتوانی جسمانی (EDSS) بیماران ام اس می باشد.
مواد و روش هانوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق نیمه تجریی است، لذا از میان 100 نفر بیمار ام اس زن، 25 نفر به عنوان نمونه با درجه ی بیماری 1 تا 4 میانگین مدت بیماری 4±1 سال و دامنه ی سنی20 تا 50 سال انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی 15 نفر و کنترل10 نفر تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی برای گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت50-40 درصد حداکثر ضربان قلب اعمال شد. مقیاس ناتوانی جسمانی (EDSS) بیماران به وسیله ی پرسش نامه یEDSS کروتز که در قبل و بعد از تمرین اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله ی آمار توصیفی و تی همبسته انجام شد.
نتایجبین نمرات EDSS پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0=P). بین نمرات EDSS پیش آزمون و پس آزمون گروه گواه تفاوت معنی داری در سطح خطای آلفا 5 درصد مشاهده نشد (279/0 =P). انجام فعالیت های هوازی در آب به طور معنی داری باعث کاهش EDSS در گروه تجربی شد و به طور متوسط 5/0 درجه ی میانگین نمره ی EDSS را در بیماران MS کاهش داد.
نتیجه گیریاجرای تمرینات هوازی منتخب در آب باعث بهبود EDSS بیماران ام اس می شود. با توجه به این نتایج، متخصصان مربوطه می توانند از این تمرینات به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های دارویی برای بیماران ام اس استفاده کنند.