بررسی پایداری فازی در سیستم های تعادلی با استفاده از روش پیوستگی هموتوپی در فضای موهومی

تاکنون روش های بسیاری برای تجزیه و تحلیل مسایل مهندسی شیمی توسط محققین ارائه شده است، اطلاع از تعداد فازهای در حال تعادل برای یک سیستم تعادلی و محاسبه اجزای موجود در هر فاز مساله مهمی است که سالها ذهن محققین را به خود مشغول کرده است. در این میان روش ارائه شده توسط میکلسن(Michelsen،1982) برای محاسبه تعداد فازهای در حال تعادل در یک سیستم تعادلی بیش از هر روش دیگری دست مایه کار محققین بوده است. صرف نظر از تحقیقات انجام شده به منظور نحوه بکارگیری روابط ترمودینامیکی در حل مساله پایداری فازی،حل معادلات حاصل از تحلیل مساله،همواره یکی از کلیدی ترین مراحل کار بوده است. بدلیل حضور معادلات پیچیده تئوری یا تجربی که اغلب معادلات غیرخطی هستند،همواره احتمال وجود جواب های متعدد برای دستگاه معادلات حاصل وجود دارد. ضعف روش های ریاضی متعارف در حل معادلات غیرخطی و عدم اطمینان از تعداد جوابها،محققین را وادار به ارائه روش های جدید در تحلیل مسایل مهندسی کرده است. در مساله پایداری فازی،عدم اطمینان از تعداد جواب های سیستم معادلات غیرخطی حاصل از تحلیل پایداری،توام با عدم اطمینان از تعداد فازهای در حال تعادل،اهمیت دستیابی به یک راه حل کلی برای اظهار نظر قطعی در مورد تعداد فازهای تعادلی موجود در سیستم را دوچندان کرده است. در این مقاله داریم مساله پایداری فازی را با استفاده از روش پیوستگی هموتوپی در فضای موهومی بسط و مشکلات موجود را مورد بررسی قرار دهیم.