مدل سازی زمان بندی خدمه در راه آهن و حل ابتکاری با الگو سازی محدودیت ها

در این مقاله مساله زمان بندی خدمه راه آهن با مطالعه موردی راه آهن ایران مورد بررسی قرار گرفته و با اطلاعات واقعی مساله زمان بندی رؤسای قطارهای مسافری حل شده اند. برای حل این مساله نخست شبکه ای از تقدم و تاخر فعالیتها در قالب سویه های وظیفه و انتقال در حالت چند قرارگاهی طراحی شده است. سپس، روش جدیدی برای مدل سازی ریاضی بیان شده که میتواند پاسخگوی حل بهینه مسائل در اندازه های کوچک تا متوسط باشد.برای حل مسائل واقعی که در اندازه بزرگ هستند،یک الگوریتم ابتکاری که روش الگوسازی محدودیت ها نامیده شده،توسعه داده شده است. با اطلاعات برنامه حرکت قطارهای مسافری ایران و برآورد پارامترهای هزینه ای،تعدادی مساله در اندازه های مختلف طرح شده که حل بهینه برخی از آنها با استفاده از روش انشعاب و تحدید بدست آمده اند. روش حل ساده سازی شده و حل از طریق الگوسازی محدودیت ها نیز ارائه گردیده اند که جوابهای بدست آمده از این دو روش با حل بهینه مقایسه شده اند. در پایان نشان داده شده است که در مقایسه با روش فعلی زمان بندی رؤسای قطارهای مسافری در راه آهن ایران بکارگیری روش الگوسازی محدودیت ها در حل مساله واقعی توانسته است ضمن بهبود کیفیت جوابها،صرفه جویی قابل توجهی را ایجاد کند.