تشخیص سطح اختلالات صوتی در گفتار کودکان دارای پروتز حلزون شنوایی و سمعک توسط سیستم های هوشمند مصنوعی

بهبود تولید گفتار در انسان در ارتباط تنگاتنگ با بهبود شنوایی قرار دارد. در افراد ناشنوای بدون سابقهی شنوایی یا کسانی که در زیر سن 5 سال ناشنوا شده اند پس از عمل جراحی کاشت حلزون و یا استفاده از سمعک، شنوایی از دست رفته ترمیم می گردد. تولید گفتار در این کودکان یک عمل مهارت پذیر بوده و با به دست آوردن باز خورد شنوایی به تدریج ویژگی های آوایی گفتار آن ها به افراد طبیعی نزدیک می شود.
هدف از این تحقیق بررسی روش هایی است که بر اساس آن بتوان صوت کودک را بر اساس ویژگی های پردازشی کمی و سطح بندی کرد.
4 سطح برای کیفیت صوت این کودکان در نظر گرفته شد که شامل: سطح1: کودکانی که آواسازی هدفمند دارند و از کلمات به صورت تقلیدی و خود به خودی استفاده می کنند. سطح 2: کودکانی که آواسازی هدفمند دارند، از کلمات استفاده می کنند، از جملات و عبارات کوتاه به صورت تقلیدی استفاده می کنند.
سطح 3: کودکانی که آواسازی هدفمند دارند، از کلمات استفاده می کنند. از جملات و عبارات مختلف به صورت خود انگیخته استفاده می کنند و سطح4: کودکان نرمال بدون سابقه ی ناشنوایی که به عنوان مرجع به کار گرفته شده است. در این مطالعه 30 کودک شرکت کردند. ویژگی های صوتی شامل فرکانس پایه، فرکانس فرمنت های اول تا سوم و نسبت آن ها، شدت نسبی صوت، میزان خیشومی شدگی (نازالیتی) و ویژگی های غیرخطی شامل بعد فرکتال و آنتروپی تقریبی از 5 کلمه «ماشین،» مار«،»موش«،»گاو«و»موز«استخراج شد و سپس توسط سیستم شناخت بر اساس اختلاف ویژگی های صوتی، سطوح معرفی شده تفکیک شدند.
این تحقیق نشان داد که سطوح تعریف شده، تا میزان 1/93 درصد قابل جداسازی هستند. در میان ویژگی های معرفی شده دو ویژگی نسبت فرمنت اول به دوم و نسبت فرمنت سوم به دوم میتوانند مستقلا روند بهبود کیفیت صوت کودک را با گذشت زمان بعد از کاشت حلزون شنوایی و یا استفاده از سمعک بیان کنند.