جایگاه قالی در هنر ایران

"جایگاه قالی در هنر ایران" مقاله ای است به قلم "آرترآپم پوپ". این مقاله از کتاب بزرگ "سیری در هنر ایران" با ترجمه "مصطفی ذاکری" چاپ انتشارات علمی و فرهنگی، برداشته شد. البته در این جا تنها به علت محدودیت صفحات نشریه، بخشی از مقاله بلند و ارزشمند پوپ به چاپ می رسد.
هنرایران درمغرب زمین به مدت چند قرن بیش از هر چیز به قالی ایرانی نامبردار و شناسا بوده است. قالی های ایران درتجملات زندگی درباری سهم بسزا داشت و به همین ملاحظه درچشم فرستادگان و جهانگردان خارجی ازجاذبه ی فراوان برخورداربود، و از سده ی پانزدهم مسیحی به بعد همواره از آن سخن می گفتند، و اغلب نیز با ستایش بسیار. گذشته از این، قالی ایرانی چشم گیرترین تحفه ای بود که که مسافران می توانستند به آسانی به همراه آورند. زیبایی و شکوه این ارمغان ها به همان نگاه نخست بی مقداری و حقارت فرش های مغرب زمینی را نمایان می ساخت.... در همان حال که پادشاهانی چون لویی چهاردهم بیهوده تلاش می کردند فرش هایی به تقلید از این گستردنی های بی همتا در کشورشان بافته شود، که این خود ستایش و تکریم قالی ایرانی را دو چندان می ساخت.... چنین است که قالی باعظمتی که نیمی از آن در کلیسای جامع کراکو در لهستان است و نیم دیگر در موزه ی هنرهای تزیینی پاریس، یا قالی " آنهالت" و قالی های مشهور به "اردبیل"، شاهکارهایی بی بدیل و به کل غیر قابل قیاسند با هر آن چه بتوان با آن ها برابر نهاد.... کاربردهای فرش، سازماندهی صنعت فرشبافی، پیوند با نقاش و نقاشی را در این مقاله می خوانید.