تاثیر داروهای ضد باروری بر میزان غلظت پروژسترون پلاسمایی و وزن بدن

اهداف. یائسگی به دلیل توقف تدریجی فعالیت های تخمدانی ایجاد می شود و همراه با کاهش میزان استروئیدهای جنسی است که می تواند ناپایداری آشکاری در فعالیت های وازوموتور در زنان ایجاد کند. استروئیدها می توانند تغییراتی در فعالیت های مغزی و حتی شکل سلول های گلیا و عصبی نیز ایجاد کنند. در این مطالعه، اثر داروهای ضد باروری بر غلظت هورمون پروژسترون و تنظیم وزن بدن مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها. 64 موش صحرایی ماده با وزن تقریبی 50±250 گرم در وضعیت تاریکی- روشنایی یکسان با آب و غذای آزادانه قرار گرفتند. مراحل چرخه استروس، روزانه به وسیله نمونه گیری های واژنی تحت کنترل قرار گرفت. حیوانات به 6 گروه کنترل، شاهد برای تاموکسیفن، تاموکسیفن، شاهد برای داروهای ضدباروری، داروهای ضدباروری (3 دوز داروی ضدباروری را به روش دهانی دریافت کردند) و موش های پیر (که قادر به باروری نبودند) تقسیم شدند. قبل از کشتن حیوان، نمونه خونی از قلب تهیه شد. پروژسترون با روش RIA اندازه گیری شد. داده ها به وسیله آزمون های T دانش آموز و تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تشخیصی دانکن مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها. 4 هفته پس از درمان، سیکل استروس در گروه دریافت کننده تاموکسیفن ناپدید شد. میزان پروژسترون سرم در گروه تاموکسیفن و گروه دریافت کننده دوز 2 و دوز 3 قرص های ضد باروری و گروه موش های پیر کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل و شاهد داشت (05/0>p). وزن بدن در دوز 2 و دوز 3 داروهای ضد باروری افزایش معنی داری (05/0>p) نسبت به گروه کنترل و شاهد نشان داد.
نتیجه گیری. دوز بالای داروهای ضد باروری ترکیبی ممکن است باعث یائسگی زودرس شود.