ارزیابی کمی و کیفی ترمیم در زخم های پوستی تمام ضخامت

در فرآیند بهبود زخم، سرعت بسته شدن زخم شاخص کمیت و سرعت تکامل آن شاخص کیفیت است. سرعت بسته شدن زخم اغلب با اندازه گیری سطح زخم و تکامل آن با معاینات فیزیکی ارزیابی می شود. هدف از این مطالعه ارایه روشی نیمه کمی با دقت و حساسیت لازم برای بررسی کمیت و کیفیت فرآیند ترمیم زخم های پوستی تمام ضخامت در مطالعات حیوانی بود.

در این مطالعه تجربی از تعداد 20 موش سفید صحرایی نر بالغ استفاده شد. زخم های تمام ضخامت در پشت موش ها ایجاد و 12 روز بعد بررسی شدند. در مطالعه ماکروسکوپی برای تعیین درصد زخم های باز و بسته، از زخم ها تصویربرداری و سطح آنها با نرم افزار ScnImage محاسبه شد. شاخص های کیفیت ترمیم با کنترل قرمزی و تورم ارزیابی شدند. در مطالعه میکروسکوپی زخم ها برداشت و بعد از تثبیت و پردازش به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. باز و بسته بودن زخم ها با بررسی میکروسکوپی برش ها تعیین شد و شاخص های کیفیت ترمیم شامل التهاب، تراکم سلولی و گستردگی رگ های خونی در برش ها ارزیابی شدند.

در بررسی ماکروسکوپی 21.7% زخم ها بسته و 78.3% باز بودند. با مطالعه میکروسکوپی 40% زخم ها بسته و 60 % آنها باز بودند. وجود لخته خشک در سطح زخم ها علت این اختلاف معنی دار (0.05>p) بود. با روش میکروسکوپی شاخص های کیفیت ترمیم در حاشیه و مرکز بافت ترمیمی متفاوت بود. این پارامترها با روش ماکروسکوپی قابل ارزیابی نبودند.

ارزیابی ترمیم با روش های ماکروسکوپی خطاهای قابل ملاحظه ای دارد. بنابراین در مطالعات پایه و بررسی اثر داروها باید روش های میکروسکوپی به کار گرفته شوند.