تهیه نانولیپوزوم های انسولین خوراکی با فرمولاسیونی جدید و بررسی کارایی آن در شرایط in vitro

مقدمهمصرف انسولین از طریق دهان بهترین و ساده ترین روش تجویز این هورمون میباشد. در این مطالعه ابتدا نانولیپوزوم های انسولین پوشش دار شده با ماده کیتوزان با فرمولاسیونی جدید تهیه شد و سپس کارایی آن جهت حمل و نگهداری این هورمون در شرایط in vitro مورد بررسی قرار گرفت.
هدف هدف از این مطالعه تهیه نانولیپوزوم های انسولین خوراکی با فرمولاسیونی جدید و بررسی کارایی آن در شرایط in vitro بوده است.
محلول نانولیپوزوم های حاوی انسولین با بار سطحی منفی به روش تبخیر فاز معکوس با استفاده از مواد نظیر لیستین، کلسترول، ستیل دی فسفات و بتاسیکلو دکسترین با فرمولاسیون های متفاوت تهیه گردید و سطح خارجی نانولیپوزوم ها با کیتوزان پوشش دار شد. سپس ضریب محصورکنندگی نانولیپوزوم های تهیه شده پس از تخریب غشاء نانولیپوزوم ها به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید و کارایی نانولیپوزوم های تهیه شده در جلوگیری از هضم و تخریب انسولین توسط آنزیم های پپسین و تریپسین مورد مطالعه قرار گرفت.
نتایج تحقیقات نشان داد که ضریب محصورشوندگی انسولین در نانولیپوزوم های تهیه شده با فرمولاسیون جدید به کار رفته به طور قابل توجه نسبت به سایر فرمولاسیون های دیگر بیشتر بوده و معادل 16/0±79 می باشد. در تمام شرایط مورد مطالعه بر خلاف عملکرد نانولیپوزوم های فاقد پوشش کیتوزان و نیز انسولین به فرم آزاد، نانولیپوزوم های پوشش دارشده با کیتوزان از هضم و تخریب انسولین توسط آنزیم های پپسین و تریپسین جلوگیری نمودند.
نتیجه گیری با توجه به ضریب محصور شوندگی بالا و کارا بودن نانوکپسول های حاوی انسولین تهیه شده در شرایط آزمایشگاهی می توان از این فرمولاسیون جدید جهت تهیه انسولین خوراکی استفاده نمود.