ارزیابی تغییر اقلیم زاگرس در دوره 2039- 2010 میلادی با استفاده از ریز مقیاس نمایی داده های مدل گردش عمومی جوECHO G

در مطالعه حاضر داده های سناریوی A1 مدل گردش عمومی جو GCM برای ارزیابی تغییر اقلیم زاگرس در دوره زمانی 2010 تا 2039 با استفاده از مدل آماری LARS- WG ریز مقیاس گردیدند. در این تحقیق از داده های دمای کمینه، بیشینه، تابش و بارش مدل LARS-WG و داده های دیدبانی 18 ایستگاه همدیدی منطقه زاگرس استفاده شد. نتایج کلی برای دهه 2020 حاکی از کاهش 2 درصدی بارش در منطقه زاگرس، افزایش آستانه بارش های سنگین و خیلی سنگین به ترتیب 3 و 19 درصد و افزایش میانگین سالانه دما به میزان 4/0 درجه سلسیوس می‍ باشد که بیشترین افزایش ماهانه دما مربوط به فصل زمستان به میزان 2/1 درجه سلسیوس خواهد بود. استان های فارس و اصفهان با بیشترین افزایش دما در دهه 2020 مواجه خواهند بود، همچنین تعداد روزهای خشک افزایش و یخبندان کاهش می یابد. با توجه به کاهش بارش منطقه مطالعاتی و همچنین افزایش آستانه بارش های حدی، احتمال وقوع بارش های سنگین و سیل آسا در آینده افزایش می یابد. میزان بارش های جامد منطقه نیز بدلیل افزایش دما کاهش خواهد یافت.