برنامه ریزی تولید، کاربردها و روش های حل

یکی از ضرورت های بقا، توسعه و بازسازی سازمان های بازرگانی، خدماتی و صنعتی، مدیریت صحیح و به دنبال آن برنامه ریزی کارآمد می باشد. با توسعه فرآیند صنعتی شدن جهان، منابع بیشتری حالت بحرانی به خود می گیرند و امروزه ماشین آلات، نیروی انسانی و تسهیلات به عنوان منابع بحرانی در تولید و فعالیت های خدماتی در نظر گرفته می‎‎شوند. زمان بندی این منابع منجر به ارتقاء کارایی، بهره وری و در نهایت سودآوری می شود.
برنامه ریزی تولید یکی از جنبه های بسیار مهم در امر مدیریت و سازماندهی فعالیت ها در واحدهای صنعتی و حتی خدماتی به شمار می رود. یک بیان عمومی از برنامه ریزی تولید می تواند به شکلتصمیم گیری در رابطه با اینکه چه چیزی را به چه مقدار، در چه زمانی و با چه تجهیزاتی می بایست تولید نمود درنظر گرفته شود به نحوی که در چهارچوب اهداف یک شرکت سود را بیشینه سازد. بنابراین برنامه-ریزی تولید می تواند به عنوان وسیله ای برای ارزیابی تقاضای مشتریان، موقعیت سرمایه، ظرفیت تولیدی و نیروی انسانی به کار رود، که این ارزیابی نه تنها برای زمان حال بلکه برای آینده نیز دارای کاربرد است. این نوع برنامه ریزی با فرض وجود پیش بینی هایی برای تقاضا، ظرفیت ماشین آلات، سطح موجودی ها، سطوح نیروی انسانی و امکانات قراردادهای جنبی انجام می شود و به طور پیوسته تقاضای مشتریان و فاکتورهای دیگر را مورد بررسی قرار داده و متناسب با آن ها به روز می شود؛ چراکه برنامه ریزی در یک مقطع خاص مطمئنا اقتصادی نیست.
در این مقاله ابتدا تلاش می شود تا مواردی از کاربردهای برنامه ریزی و مدیریت تولید در مسائل عملی تشریح شده و مهمترین عوامل تاثیرگذار بر تصمیم گیری در زمینه تولید مورد بحث و بررسی قرار گیرد. در ادامه برخی از تکنیک های کارا در حل اینگونه مسائل معرفی خواهد شد.